kifayet

Türkçe

Köken

Arapça

Ad

kifayet (belirtme hâli kifayeti, çoğulu kifayetler)

1. yetişir miktarda olma, yetme, kâfi gelme
2. bir işi yapabilecek yetenekte olma, yeterlik

Çeviriler

çeviriler

• Fince: riittävyys (fi)
• İbranice: מספק‎ (he) (mesapek)

Kaynakça

• Türk Dil Kurumuna göre "kifayet" maddesi