hür

Ayrıca bakınız: hur, húr

Türkçe

Köken

Osmanlı Türkçesi حور‎, o da Arapça حُور‎ (ḥūr) kelimesinden gelmektedir.

Söyleniş

• IPA^(anahtar): /ˈhyɾ/
• Heceleme: hür

Eş anlamlılar

• özgür

Belirteç

hür

1. herhangi bir tahdide, zorlamaya, şarta bağlı olmayan, serbest şekilde

Ön ad

hür (karşılaştırma daha hür, üstünlük en hür)

1. esir/mahpus olmayan

   Fikri hür, irfanı hür, vicdanı hür bir şairim. - T. Fikret

Kelime birliktelikleri

• Hür Suriye Ordusu

Kaynakça

• Türk Dil Kurumu: "hür"