ego

Türkçe

Köken

Latince ego (la)

Ad

ego (belirtme hâli egoyu, çoğulu egolar)

1. (felsefe) Ben, bireysel düşünebilme ögelerini sağlayan özsel durumunu koruma, varlığını devam ettirme dürtüsü

Çekimleme

ego adının çekimi

		tekil	çoğul
yalın		ego	egolar
belirtme		egoyu	egoları
yönelme		egoya	egolara
bulunma		egoda	egolarda
ayrılma		egodan	egolardan
tamlayan		egonun	egoların
iyelik
		tekil	çoğul
1. tekil	yalın	egom	egolarım
	belirtme	egomu	egolarımı
	yönelme	egoma	egolarıma
	bulunma	egomda	egolarımda
	ayrılma	egomdan	egolarımdan
	tamlayan	egomun	egolarımın
2. tekil	yalın	egon	egoların
	belirtme	egonu	egolarını
	yönelme	egona	egolarına
	bulunma	egonda	egolarında
	ayrılma	egondan	egolarından
	tamlayan	egonun	egolarının
3. tekil	yalın	egosu	egoları
	belirtme	egosunu	egolarını
	yönelme	egosuna	egolarına
	bulunma	egosunda	egolarında
	ayrılma	egosundan	egolarından
	tamlayan	egosunun	egolarının
1. çoğul	yalın	egomuz	egolarımız
	belirtme	egomuzu	egolarımızı
	yönelme	egomuza	egolarımıza
	bulunma	egomuzda	egolarımızda
	ayrılma	egomuzdan	egolarımızdan
	tamlayan	egomuzun	egolarımızın
2. çoğul	yalın	egonuz	egolarınız
	belirtme	egonuzu	egolarınızı
	yönelme	egonuza	egolarınıza
	bulunma	egonuzda	egolarınızda
	ayrılma	egonuzdan	egolarınızdan
	tamlayan	egonuzun	egolarınızın
3. çoğul	yalın	egosu egoları
	belirtme	egosunu egolarını
	yönelme	egosuna egolarına
	bulunma	egosunda egolarında
	ayrılma	egosundan egolarından
	tamlayan	egosunun egolarının

Latince

Söyleniş

• (Klasik Latince) IPA: /ˈe.ɡo/, /ˈe.ɡoː/

Ad

ego

1. ben