𐰋𐰤
Eski Türkçe[değiştir]
Söyleniş[değiştir]
Köken[değiştir]
Ana Türkçe *bẹn sözcüğünden devralındı. Erken dönemde nazal /n/ yüzünden 𐰢𐰤 (men) biçimi de ortaya çıkmıştır. Çuvaşça эпӗ (epĕ), Halaçça mən, Türkçe ben, Özbekçe men, Başkurtça мин (min), Yakutça мин (min) sözcükleri ile eş asıllıdır.
Adıl[değiştir]
𐰋𐰤 (ben)
- (kişi adılı): birinci tekil şahıs adılı; ben
- MS 8. yy., Tonyukuk Yazıtı, IB7:
- 𐰋𐰠𐰏𐰾𐰃:𐰲𐰉𐰾𐰃:𐰋𐰤:𐰜:𐰼𐱅𐰢
- bilgesi:čabïšï:ben:ök:ertim
- Danışmanı ve kumandanı ben idim.
- 𐰋𐰠𐰏𐰾𐰃:𐰲𐰉𐰾𐰃:𐰋𐰤:𐰜:𐰼𐱅𐰢
- MS 8. yy., Tonyukuk Yazıtı, IB7:
Son ek[değiştir]
𐰋𐰤 (ben)
- Adın birinci tekil şahıs olma halini oluşturur; -ım
- 𐰞𐱃𐰆𐰣:𐰉𐰽𐰞𐰃𐰍:𐰖𐰃𐰞𐰣:𐰢𐰤 ― altun:bašlïɣ:yïlan:men ― Altın başlı yılanım.
- Belli eylem zaman çekimlerinde birinci tekil şahısı belirtir; -ım
- 𐰽𐰲𐰺:𐰢𐰤 ― sačar:men ― Saçarım.
Ayrıca bakınız[değiştir]
| Eski Türkçe kişi adılları[değiştir] | |||
|---|---|---|---|
| Adet | 1. kişi | 2. kişi | 3. kişi |
| Tekil | 𐰋𐰤 (ben) | 𐰾𐰤 (sen) | 𐰆𐰞 (ol) |
| Çoğul | 𐰋𐰃𐰔 (biz) | 𐰾𐰃𐰔 (siz) | |
Kaynakça[değiştir]
- ↑ Erdal, Marcel (2004). A Grammar of Old Turkic (İngilizce). Brill. ISBN 9004102949.
- Clauson, Gerard (1972). An Etymological Dictionary of pre-thirteenth-century Turkish (İngilizce), sayfa 346, Oxford: Clarendon Press. ISBN 9634812686.
- Tekin, Talât (1968). A Grammar of Orkhon Turkic (İngilizce), sayfa 312, Bloomington: Indiana University. ISBN 9789757981190.
- Tekin, Talat (2010). Orhon Yazıtları, 4. basım, Ankara: Türk Dil Kurumu Yayınları. ISBN 975-16-0065-0.