كن

Ayrıca bakınız: کن

Arapça

Köken 1

Eylem

كُنْ (kün) (I)

1. كَانَ‎ (kāne) sözcüğünün ikinci şahıs eril tekil etken emir kipi çekimi
   • M.S. 609–632, Kur'an, 36:82
     إِنَّمَاۤ أَمۡرُهُۥۤ إِذَاۤ أَرَادَ شَیۡـًٔا أَن یَقُولَ لَهُۥ "كُن!" فَیَكُونُ. – Bir şeyi dilediği zaman emri o şeye ancak "Ol!" demektir. O da hemen oluverir.

Eylem

كُنَّ (künne) (I)

1. كَانَ‎ (kāne) sözcüğünün ikinci şahıs dişil çoğul etken emir kipi çekimi
2. كَانَ‎ (kāne) sözcüğünün üçüncü şahıs dişil çoğul geçmiş zaman etken çekimi

Köken 2

Edat

ـكُنَّ (-künne) d ç (أَنْتُنَّ‎ (ʾentünne) kelimesinin enklitik şekli)

1. sen/senin (dişil çoğul bağlı nesne zamiri)