İçeriğe atla

سن

Vikisözlük sitesinden

Arapça

[değiştir]

Söyleniş

[değiştir]

سِنٌّ (sinnüne (ikil سِنَّيْنْ(sinneyn), çoğul اَسْنَانٌ(asnānün))

  1. (anatomi) diş
    [[وكتبنا عليهم ف۪يهٓا ان النفس بالنفسۙ والعين بالعين والانف بالانف والاذن بالاذن والسن بالسنۙ والجروح قصاصۜ فمن تصدق به۪ فهو كفارة لهۜ ومن لم يحكم بمٓا انزل الله فاو۬لٓئك هم الظالمون ﴿٤٥﴾#Arapça|وَكَتَبْنَا عَلَيْهِمْ ف۪يهَٓا اَنَّ النَّفْسَ بِالنَّفْسِۙ وَالْعَيْنَ بِالْعَيْنِ وَالْاَنْفَ بِالْاَنْفِ وَالْاُذُنَ بِالْاُذُنِ وَالسِّنَّ بِالسِّنِّۙ وَالْجُرُوحَ قِصَاصٌۜ فَمَنْ تَصَدَّقَ بِه۪ فَهُوَ كَفَّارَةٌ لَهُۜ وَمَنْ لَمْ يَحْكُمْ بِمَٓا اَنْزَلَ اللّٰهُ فَاُو۬لٰٓئِكَ هُمُ الظَّالِمُونَ ﴿٤٥﴾]]
    45. Onda (Tevrat’ta) üzerlerine şunu da yazdık: Cana can, göze göz, buruna burun, kulağa kulak, dişe diş kısas edilir. Yaralar da kısasa tabidir. Kim de bu hakkını bağışlar, sadakasına sayarsa o, kendisi için keffaret olur. Allah’ın indirdiği ile hükmetmeyenler, zalimlerin ta kendileridir.

Kaynakça

[değiştir]

Azerice

[değiştir]
Diğer yazılışlar
Arap سن
Kiril сән
Latin sən

Köken

[değiştir]

Eski Türkçe 𐰾𐰤(sen)

Adıl

[değiştir]

سن

  1. sen

Osmanlı Türkçesi

[değiştir]

Köken

[değiştir]

Eski Türkçe 𐰾𐰤(sen).

Adıl

[değiştir]

سن (sen)

  1. sen
    سن نه یاپدك؟‎ – Sen ne yaptın?

Ayrıca bakınız

[değiştir]
Osmanlı Türkçesi kişi adılları
Adet 1. kişi 2. kişi 3. kişi
Tekil بن
(ben)
سن
(sen)
او
(o)
Çoğul بز
(biz)
سز
(siz)
اونلر
(onlar)