şura

Ayrıca bakınız: sura, şûra

Türkçe

Söyleniş

• IPA^(anahtar): /ˈʃu.ɾa/
• Heceleme: şu‧ra

Ad

şura (belirtme hâli şurayı, çoğulu şuralar), sahiplik şekli şura -sı

1. anlatana veya söyleyene göre biraz uzakta olan yer

   Şuraya oturmuştu.

Çekimleme

şura adının çekimi

		tekil	çoğul
yalın		şura	şuralar
belirtme		şurayı	şuraları
yönelme		şuraya	şuralara
bulunma		şurada	şuralarda
ayrılma		şuradan	şuralardan
tamlayan		şuranın	şuraların
iyelik
		tekil	çoğul
1. tekil	yalın	şuram	şuralarım
	belirtme	şuramı	şuralarımı
	yönelme	şurama	şuralarıma
	bulunma	şuramda	şuralarımda
	ayrılma	şuramdan	şuralarımdan
	tamlayan	şuramın	şuralarımın
2. tekil	yalın	şuran	şuraların
	belirtme	şuranı	şuralarını
	yönelme	şurana	şuralarına
	bulunma	şuranda	şuralarında
	ayrılma	şurandan	şuralarından
	tamlayan	şuranın	şuralarının
3. tekil	yalın	şurası	şuraları
	belirtme	şurasını	şuralarını
	yönelme	şurasına	şuralarına
	bulunma	şurasında	şuralarında
	ayrılma	şurasından	şuralarından
	tamlayan	şurasının	şuralarının
1. çoğul	yalın	şuramız	şuralarımız
	belirtme	şuramızı	şuralarımızı
	yönelme	şuramıza	şuralarımıza
	bulunma	şuramızda	şuralarımızda
	ayrılma	şuramızdan	şuralarımızdan
	tamlayan	şuramızın	şuralarımızın
2. çoğul	yalın	şuranız	şuralarınız
	belirtme	şuranızı	şuralarınızı
	yönelme	şuranıza	şuralarınıza
	bulunma	şuranızda	şuralarınızda
	ayrılma	şuranızdan	şuralarınızdan
	tamlayan	şuranızın	şuralarınızın
3. çoğul	yalın	şurası	şuraları
	belirtme	şurasını	şuralarını
	yönelme	şurasına	şuralarına
	bulunma	şurasında	şuralarında
	ayrılma	şurasından	şuralarından
	tamlayan	şurasının	şuralarının

Eş anlamlılar

• şu yer

Zıt anlamlılar

• bura

Çeviriler

çeviriler

• Azerice: bura (az)
• Türkmence: şuu ýer (tk)

Kaynakça

• Türk Dil Kurumuna göre "şura" maddesi

Azerice

Söyleniş

• Heceleme: şu‧ra

Ad

şura

1. şûra

Lazca

Söyleniş

• Heceleme: şu‧ra

Ad

şura

1. koku

Tatarca

Söyleniş

• Heceleme: şu‧ra

Ad

şura

1. şûra (konsey, meclis, heyet anlamında)