şaban

Ayrıca bakınız: Saban, Şaban, saban

Türkçe

Köken

Osmanlı Türkçesi شعبان‎ sözcüğünden devralındı, o da Arapça شَعْبَان‎ (şaʿbān) sözcüğünden devralındı.

Söyleniş

• IPA^(anahtar): /ʃaˈban/
• Heceleme: şa‧ban

Ad

şaban (belirtme hâli şabanı, çoğulu şabanlar)

1. Aptal, budala, saf, şaşkın.
2. (zaman) Hicrî takvime göre ramazandan önce, recepten sonra gelen 8. ay

Çekimleme

şaban adının çekimi

		tekil	çoğul
yalın		şaban	şabanlar
belirtme		şabanı	şabanları
yönelme		şabana	şabanlara
bulunma		şabanda	şabanlarda
ayrılma		şabandan	şabanlardan
tamlayan		şabanın	şabanların
iyelik
		tekil	çoğul
1. tekil	yalın	şabanım	şabanlarım
	belirtme	şabanımı	şabanlarımı
	yönelme	şabanıma	şabanlarıma
	bulunma	şabanımda	şabanlarımda
	ayrılma	şabanımdan	şabanlarımdan
	tamlayan	şabanımın	şabanlarımın
2. tekil	yalın	şabanın	şabanların
	belirtme	şabanını	şabanlarını
	yönelme	şabanına	şabanlarına
	bulunma	şabanında	şabanlarında
	ayrılma	şabanından	şabanlarından
	tamlayan	şabanının	şabanlarının
3. tekil	yalın	şabanı	şabanları
	belirtme	şabanını	şabanlarını
	yönelme	şabanına	şabanlarına
	bulunma	şabanında	şabanlarında
	ayrılma	şabanından	şabanlarından
	tamlayan	şabanının	şabanlarının
1. çoğul	yalın	şabanımız	şabanlarımız
	belirtme	şabanımızı	şabanlarımızı
	yönelme	şabanımıza	şabanlarımıza
	bulunma	şabanımızda	şabanlarımızda
	ayrılma	şabanımızdan	şabanlarımızdan
	tamlayan	şabanımızın	şabanlarımızın
2. çoğul	yalın	şabanınız	şabanlarınız
	belirtme	şabanınızı	şabanlarınızı
	yönelme	şabanınıza	şabanlarınıza
	bulunma	şabanınızda	şabanlarınızda
	ayrılma	şabanınızdan	şabanlarınızdan
	tamlayan	şabanınızın	şabanlarınızın
3. çoğul	yalın	şabanı şabanları
	belirtme	şabanını şabanlarını
	yönelme	şabanına şabanlarına
	bulunma	şabanında şabanlarında
	ayrılma	şabanından şabanlarından
	tamlayan	şabanının şabanlarının

Kaynakça

• Türk Dil Kurumu: "şaban"

Ek okumalar

• Vikipedi'de şaban