İçeriğe atla

zekâ

Vikisözlük sitesinden

Türkçe

[düzenle]

Köken

[düzenle]

Osmanlı Türkçesi ذكاء, Arapça ذَكَاء (ẕekāʾ)

Söyleniş

[düzenle]

zekâ (belirtme hâli zekâyı, çoğulu zekâlar), sahiplik şekli zekâ -sı

  1. (psikoloji) İnsanın düşünme, akıl yürütme, objektif gerçekleri idrak, yargılama ve sonuç çıkarma kabiliyetlerinin tamamı
    Çok görmüş halk adamlarına mahsus pratik bir zekâsı vardı. R. N. Güntekin
    Herkesin gönlünü almayı bilecek zekâya sahipti. A. Kutlu

Çekimleme

[düzenle]

Eş anlamlılar

[düzenle]

Alt kavramlar

[düzenle]

Türetilmiş kavramlar

[düzenle]

Çeviriler

[düzenle]

Kaynakça

[düzenle]

Ek okumalar

[düzenle]