zekâ

Vikisözlük sitesinden

Türkçe[değiştir]

Köken[değiştir]

Osmanlı Türkçesi ذكاء‎, Arapça ذَكَاء(ẕekāʾ)

Söyleniş[değiştir]

[değiştir]

zekâ (belirtme hâli zekâyı, çoğulu zekâlar), sahiplik şekli zekâ -sı

  1. (psikoloji) İnsanın düşünme, akıl yürütme, objektif gerçekleri idrak, yargılama ve sonuç çıkarma kabiliyetlerinin tamamı
    Çok görmüş halk adamlarına mahsus pratik bir zekâsı vardı. — R. N. Güntekin
    Herkesin gönlünü almayı bilecek zekâya sahipti. — A. Kutlu

Çekimleme[değiştir]

Eş anlamlılar[değiştir]

Alt kavramlar[değiştir]

Türetilmiş kavramlar[değiştir]

Çeviriler[değiştir]

Kaynakça[değiştir]

Ek okumalar[değiştir]