zekâ

Türkçe

Söyleniş

• Heceleme: ze·kâ:

Köken

Arapça ذَكَاء‏

Ad

zekâ (belirtme hâli zekâyı, çoğulu zekâlar) -sı

1. (ruh bilimi) insanın düşünme, akıl yürütme, objektif gerçekleri algılama, yargılama ve sonuç çıkarma yeteneklerinin tamamı, anlak, dirayet, zeyreklik, feraset

   Herkesin gönlünü almayı bilecek zekâya sahipti. - A. Kutlu

   Çok görmüş halk adamlarına mahsus pratik bir zekâsı vardı.- R. N. Güntekin

Çekimleme

zekâ adının çekimi

	tekil	çoğul
yalın	zekâ	zekâlar
belirtme	zekâyı	zekâları
yönelme	zekâya	zekâlara
bulunma	zekâda	zekâlarda
ayrılma	zekâdan	zekâlardan
tamlayan	zekânın	zekâların

Deyimler

genel zekâ, üstün zekâ, zekâ bölümü, zekâ geriliği, zekâ testi, zekâ yaşı, zekâ yeteneği

Çeviriler

• Almanca: Intelligenz (de) d
• Arapça: ذكاء‏‎ (ar) [thekâ:]
• Azerice: intellekt (az)
• Fince: älykkyys (fi), äly (fi)
• Fransızca: raison (fr)
• İngilizce: intelligence (en), intellect (en)
• İspanyolca: [Girdi?]tpos
• İsveççe: intelligens (sv)

• Kürtçe: [Girdi?]tpos
• Norveççe: intelligens (no) e

Kaynakça

• Türk Dil Kurumu: "zekâ"