oku

Türkçe

Söyleniş

• IPA^(anahtar): /o.ˈcu/
• Heceleme: o‧ku

Köken 1

ok + -u

Ad

oku

1. ok (ad) sözcüğünün çekimi:
   1. belirtme tekil
   2. üçüncü tekil şahıs iyelik tekil
   3. üçüncü çoğul şahıs iyelik tekil

Eylem

oku

1. okumak (eylem) sözcüğünün dilek-emir kipi basit ikinci tekil şahıs olumlu çekimi

Karşıt anlamlılar

• okuma