naif
Türkçe
[düzenle]Söyleniş
[düzenle]- Heceleme: na‧if
Köken
[düzenle]Ön ad
[düzenle]naif (karşılaştırma daha naif, üstünlük en naif)
| Yalın | Karşılaştırma | Üstünlük |
|---|---|---|
| naif | daha naif | en naif |
- deneyimsiz, doğal, sade, saf, tabii, tecrübesiz
- Güzel sanatların özellikle resim alanında kendi kendini yetiştirmiş sanatçıya atfedilen.
Kaynakça
[düzenle]- Türk Dil Kurumu: "naif"