mukabil

Türkçe

Belirteç

mukabil

[1] karşılık olarak

Bir iki iyi habere mukabil her gün nice kaza ve bela haberleri verir.” -A. Ş. Hisar.

[2] rağmen

Oraya altın parlaklığı veren guruplara mukabil buradan her sabah pırıl pırıl bir güneş doğduğunu da ben çok defalar gördüm. - A. H. Çelebi

Köken

Arapça

Kaynakça

• Türk Dil Kurumu: "mukabil"

Ön ad

mukabil (karşılaştırma daha mukabil, üstünlük en mukabil)

[1] bir şeye karşılık olarak yapılan, bir şeyin karşılığı olan

Düşmanlarla beraber Anadolu'da mukabil teşkilat yapmak üzere yetmiş beş kişi kadar göndermiş. - Atatürk

[2] bir şeyin karşısında bulunan

[3] karşılıklı

Hatta bir halıdaki mukabil iki şekilden bile biri diğerine tamamıyla müşabih değildir. - A. H. Müftüoğlu

Yazılışlar

مقابل‏

[muka:bil]