meskûn

Türkçe

Ön ad

meskûn (karşılaştırma daha meskûn, üstünlük en meskûn)

[1] insan oturan, şeneltilmiş (yer)

Kürekleri var gücüyle çekerek meskûn adanın kömür iskelesine yanaştı. - S. F. Abasıyanık

Köken

Arapça

Deyimler

meskûn mahal, meskûn kılmak

Kaynakça

• Türk Dil Kurumuna göre "meskûn" maddesi

Çeviriler

çeviriler

• Almanca: bewohnt (de), gewohnt (de)
• Arnavutça: banuar (sq)
• Azerice: məskun (az)
• Fince: asuttu (fi)
• İngilizce: inhabited (en)