müstahak

Türkçe

Ön ad

müstahak (karşılaştırma daha müstahak, üstünlük en müstahak)

[1] (') Hak etmiş, hak kazanmış

[2] (') kazanmış

Karşıt anlamlılar

[1] layık

Türkçe

Ad

müstahak (belirtme hâli müstahakı, çoğulu müstahaklar)

[1] Bir kimsenin müstahak olduğu ceza.

Sözcük birliktelikleri

[1] müstahak olmak

Köken

Arapça musta§a®® (ar) (musta§a®®)

Kaynakça

TDK Sözlüğü

Çeviriler

çeviriler

• Azerice: müstəhəq (az)