müsün
Ayrıca bakınız: musun |
Türkçe[değiştir]
Köken[değiştir]
Söyleniş[değiştir]
Son ek[değiştir]
müsün
- (dil bilimi) 2. tekil şahıs gelecek/geniş/şimdiki zaman soru eki
Ayrıca bakınız[değiştir]
Çağatayca[değiştir]
Ad[değiştir]
- buz, kar
Kaynakça[değiştir]
- KÚNOS, Dr. Ignaz (1902). Şeyh Süleyman Efendi, Çağatayca-Osmanlıca Sözlük. Budapeşte: Section Orientale de la Société Ethnographique Hongroise.