mürşitsiz

Türkçe

Köken

mürşit + -siz

Söyleniş

• IPA^(anahtar): /myɾ.ʃit.ˈsiz/
• Heceleme: mür‧şit‧siz

Ön ad

mürşitsiz (karşılaştırma daha mürşitsiz, üstünlük en mürşitsiz)

1. mürşit olmadığı hâlde

Zıt anlamlılar

• mürşitli

Türetilmiş kavramlar

• mürşitsizlik