kefaret

Türkçe

Ad

kefaret (belirtme hâli kefareti, çoğulu kefaretler)

1. (din) Bir günahı Tanrı'ya bağışlatmak umuduyla verilen sadaka veya tutulan oruç.
2. Diyet
3. Suç veya günaha karşılık ödenen bedel
4. Arınma

Örnekler

1. "Onu sevmek bile hayatımın kefareti oluyor." - A. Gündüz.

Köken

1. Arapça kafārat (k-f-r) suçunu silme < kafara örttü, gizledi < İbranice/Aramice (k-p-r) silme, temizleme, günahtan veya bir yükümlülükten kurtarma < Akadça kapāru

Çeviriler

kefaret

• İngilizce: atonement (en), expiation (en)
• Fransızca: expiation (fr)

Kaynakça

• Türk Dil Kurumuna göre "kefaret" maddesi
• Nişanyan Sözlük'te: kefaret maddesi