kavil

Türkçe

Heceleme

Heceleme: ka·vil

Köken

Arapça

Ad

kavil (belirtme hâli kavili, çoğulu kaviller) -vli

1. (dil bilimi) söz
2. anlaşma, sözleşme

Çeviriler

• Abazaca: ажва (abq) (āž°ā)
• Abhazca: ажәа (ab) (āž°ā)
• Adigece: гущыӏ (ady) (g°š̍əʾ)
• Afrikanca: woord (af)
• Almanca: Wort (de) n; Vertrag (de) e
• Altayca: сӧс (alt) (sös)
• Amharca: ቃል (am) (ḳal)
• Arapça: كلمة‏‎ (ar) d; قَوْلٌ‏‎ (ar) e (qavl(un))
• Arnavutça: fjalë (sq)
• Assam dili: শব্দ (as)
• Asturyasça: pallabra (ast)
• Aşağı Sorbça: słowo (dsb)
• Avarca: рагӏи (av) (raʿi)
• Aymaraca: aru (ay)
• Azerice: söz (az)
• Baskça: hitz (eu)
• Başkurtça: һүҙ (ba) (hüð)
• Beyaz Rusça: слова (be) (slova)
• Bretonca: ger (br)
• Bulgarca: дума (bg) (duma)
• Çekçe: slovo (cs)
• Danca: ord (da)
• Darice: کلمه‏‎ (prs)
• Ermenice: բառ (hy) (baṙ)
• Esperanto: vorto (eo)
• Estonca: sõna (et)
• Evenki dili: турэ̄н (turə̄n)
• Faroe dili: orð (fo)
• Farsça: کلمه‏‎ (fa)
• Fince: sana (fi)
• Fransızca: mot (fr)
• Galce: gair (cy)
• Galiçyaca: palabra (gl)
• Guarani dili: ñe'ẽ (gn)
• Gucaratça: ñe'ẽ (gu) (ñe'ẽ)
• Gürcüce: სიტყვა (ka) (siṭq̇va)
• Hırvatça: riječ (hr)
• Hintçe: शब्द (hi) (śabd)
• Hollandaca: woord (nl)
• İbranice: מילה‏‎ (he), מלה‏‎ (he)
• İdo: vorto (io)
• İngilizce: word (en)
• İnguşça: дош (inh) (doš)
• İnterlingua: vocabulo (ia)
• İspanyolca: palabra (es)
• İsveççe: ord (sv)
• İzlandaca: orð (is)

• Lehçe: słowo (pl)
• Makedonca: слово (mk) (slovo)
• Marathi dili: शब्द (mr) (śabd)
• Norveççe: ord (no)
• Oksitanca: mot (oc)
• Peştuca: کلمه‏‎ (ps)
• Rusça: слово (ru) (slovo) [slovo]
• Slovakça: slovo (sk)
• Şorca: сӧс
• Yukarı Sorbca}}: słowo (hsb)
• Ukraynaca: слово (uk) (slovo)

Örnekler

[1] Babamın kavline göre bu adam bütün Manisa halkını iki büyük afetten kurtarmış. - Y. K. Karaosmanoğlu

[2] Kavlimiz böyle mi idi?

[2] Ey güzel seninle bir kavledelim. Bu kavlin üstüne dönmemesine. - Halk türküsü

Deyimler

[1] Allah'ın izni, peygamberin kavliyle

Türetilmiş kavramlar

[1, 2] kavilce, kavilci, kavilcik, kavilken, kaville, kavilli, kavilse, kavilsi, kavilsiz

[2] kavilleşme, kavletme

Köken

Arapça قَوْلٌ‏ (qavl(un))

Kaynakça

• Türk Dil Kurumu: "kavil"