evim

Türkçe

Köken

ev + -im

Söyleniş

• (kendi ev olmak) IPA^(anahtar): /ˈe.vim/
• (kendine ait ev olmak) IPA^(anahtar): /e.ˈvim/
• Heceleme: e‧vim

Ad

evim

1. ev (ad) sözcüğünün birinci tekil şahıs iyelik tekil çekimi (kendi ev olmak)
2. ev (ad) sözcüğünün birinci tekil şahıs iyelik tekil çekimi (kendine ait ev olmak)