durulmak

Türkçe

durulmak (üçüncü tekil şahıs geniş zaman çekimi durulur)

duru duruma gelmek
Akmayan su, kımıldanmayan, olduğu yerde bir çukurun içinde pıhtılaşan, ağırlaşan durgun ve durulmuş su ölümü hatırlatır bana. - Nazım Hikmet
gürültü, kımıldanış, karışıklık, yağış, yel dinmek, sükûn bulmak
Dışarıda nemli bir rüzgâr esiyordu, dalgalar durulmamış, yalnız biraz ağırlaşmıştı. - Azra Erhat
(mecaz) sakinleşmek
Hüdai ile olan anlaşmazlıklar durulacak gibi değildi. - Ayşe Kulin
durma işi yapılmak
Mor dağlara karargâhlar kurulur. Eteğinde bölük bölük durulur. - Bekir Sıtkı Erdoğan

çeviriler