direkt

Türkçe

Belirteç

direkt

[1] Doğru olarak, hiçbir yerde durmadan, duraksız, doğruca

Bu otobüs direkt İstanbul'a gider.

[2] Doğrudan, doğrudan doğruya

Sınıfını direkt geçen öğrenci.

Ön ad

direkt (karşılaştırma daha direkt, üstünlük en direkt)

[1] Aracısız

İki devlet arasında direkt ilişki yok.

Köken

[1] Fransızca direct (fr)