defolmak

Türkçe

Köken

Osmanlı Türkçesi دفع اولمق‎ (defʿ olmaḳ) sözcüğünden devralındı, Arapça دَفْع‎ (defʿ) sözcüğünden. Morfolojik olarak: def + olmak.

Söyleniş

• IPA^(anahtar): /ˈdef.oɫ.mak/
• Heceleme: def‧ol‧mak

Eylem

defolmak (üçüncü tekil şahıs geniş zaman çekimi defolur)

1. (kaba konuşma) savuşmak, çekilip gitmek

Türetilmiş kavramlar

1. defoldurmak, defolunmak