dönem
Gezinti kısmına atla
Arama kısmına atla
Türkçe[düzenle]
Köken[düzenle]
Söyleniş[düzenle]
- IPA: dœnæm
- Heceleme: dö·nem
Ad[düzenle]
dönem (belirtme hâli dönemi, çoğulu dönemler)
dönem adının çekimi
| tekil | çoğul | |
|---|---|---|
| yalın | dönem | dönemler |
| belirtme | dönemi | dönemleri |
| yönelme | döneme | dönemlere |
| bulunma | dönemde | dönemlerde |
| ayrılma | dönemden | dönemlerden |
| tamlayan | dönemin | dönemlerin |
| iyelik | ||
| tekil | çoğul | |
| 1. tekil (benim) | dönemim | dönemlerim |
| 2. tekil (senin) | dönemin | dönemlerin |
| 3. tekil (onun) | dönemi | dönemleri |
| 1. çoğul (bizim) | dönemimiz | dönemlerimiz |
| 2. çoğul (sizin) | döneminiz | dönemleriniz |
| 3. çoğul (onların) | dönemi dönemleri | |
- belli özellikleri olan zaman parçası, periyot
- Otuz yedi yaş bana bitmez tükenmez bir dönem gibi geldi. - H. E. Adıvar
- bir çağ içinde belli özellikleri olan sınırlı süre
- Meşrutiyet dönemi. isi
- yasama meclisinin iki seçilişi arasındaki süre, devre
- (eğitim) yarıyıl
- Kış dönemi sınavları.
Kaynakça[düzenle]
- Türk Dil Kurumu: "dönem"
