cumhur

Ayrıca bakınız: Cumhur

Türkçe

Köken

Osmanlı Türkçesi جمهور‎, o da Arapça جُمْهُور‎ (cümhūr).

Söyleniş

• Heceleme: cum‧hur

Ad

cumhur (belirtme hâli cumhuru, çoğulu cumhurlar)

1. (eskimiş, toplum bilimi) halk
2. (eskimiş, toplum bilimi) topluluk
3. (edebiyat) Mevlevî ve Bektaşî dergâhları dışında topluca okunan ilahiler
4. kamu

Çeviriler

• Almanca: Öffentlichkeit (de) d, Publikum (de) n
• Arapça: جُمْهُور (de) e,
• Fince: kansa (fi), yhteisö (fi)

• Fransızca: public (fr) e
• İngilizce: public (en)
• Osmanlı Türkçesi: جمحور‎ (ota)

Üst kavramlar

• (ilahi): tekke şiiri

Yan kavramlar

• (ilahi): ayin, deme, devriye, durak, duvaz, hikmet, ilahi, nefes, nutuk, şathiye, tapuğ, tevhid

Atasözleri

• (halk): cumhura muhalefet kuvveihatadandır.

Sözcük birliktelikleri

• (halk): Cumhur İttifakı

Türetilmiş kavramlar

• cumhuriyet, cumhurken, cumhurla, cumhursa

Kaynakça

• Türk Dil Kurumu: "cumhur"
• Nişanyan Sözlük: "cumhur"