Partizip

Vikisözlük sitesinden

Almanca[değiştir]

Farklı yazılışlar[değiştir]

Köken[değiştir]

Latince 15. asırda participium'dan devralınmış olup particeps sıfatından türetilmiş isim.[1][2]

Söyleniş[değiştir]

  • IPA(anahtar): [paʁtiˈt͡siːp]
  • (dosya)
  • Kafiyeler: -iːp
  • Heceleme: Par·ti·zip

[değiştir]

Partizip n (tamlayan hâli Partizips, çoğulu Partizipien)

  1. (dil bilimi) durum ortacı, ortaç, partisip, sıfat-fiil
    Die Form „spielend“ ist Partizip Präsens.
    [Almancada oynamak fiilinin] "spielend" şekli mevcut sıfat-fiilidir.
    Die Form „gespielt“ ist Partizip Perfekt.
    [Almancada oynamak fiilinin] "gespielt" şekli geçmiş sıfat-fiildir.
    Das Partizip dient zur Bildung komplexer verbaler Satzglieder oder es wird als Adjektiv verwendet.
    Sıfat-fiil, bir cümlenin karmaşık sözlü kısımlarını meydana getirmek veya bir sıfat olarak kullanılır.
    • „Regelmäßige Verben ändern im Präteritum und im Partizip II ihren Stammvokal nicht, unregelmäßige Verben ändern ihn in gesetzmäßiger Weise in den drei Stammformen (Infinitiv - Präteritum - Partizip II) (Ablaut):…“[3]
      • „Normal fiiller geçmişte ve sıfat-fiil olarak kök ünlülerini değiştirmezler, düzensiz fiiller onu üç kök şeklinde değiştirir (mastar - geçmiş zaman - geçmiş zaman) (ünlü almaşması): …“
    • „Auch beim Gebrauch des Partizips lässt sich wohl der allmähliche Prozess der Annäherung an die schwache Flexion beobachten.“[4]
      • „Zayıf çekimlemeye yaklaşmanın kademeli süreci, sıfat-fiilini kullanırken de gözlemlenebilir.“

Kısaltmalar[değiştir]

Eş anlamlılar[değiştir]

Zıt anlamlılar[değiştir]

Üst kavramlar[değiştir]

Alt kavramlar[değiştir]

Türetilmiş kavramlar[değiştir]

Kaynakça[değiştir]

  1. Duden: Partizip
  2. Friedrich Kluge, Elmar Seebold tarafından hazırlanmış „Etymologisches Wörterbuch der deutschen Sprache“ (Almancanın etimolojik sözlüğü). 24. gözden geçirilmiş ve genişletilmiş baskısı. Walter de Gruyter, Berlin/New York 2001, ISBN 978-3-11-017473-1, DNB 965096742, kelime: „Partizip“
  3. Wolfgang Fleischer, Gerhard Helbig, Gotthard Lerchner (Herausgeber) (2001). Kleine Enzyklopädie Deutsche Sprache.. Abkürzungen aufgelöst.
  4. Jacqueline Kubczak (2016). Bakte oder buk, haute oder hieb? – Schwache oder starke Flexion, 28.

Ek okumalar[değiştir]