𐰋

Ayrıca bakınız: 𐰌

Eski Türkçe

Köken 1

Nihai kaynağı Eski Yunanca β (b, “beta”) olmakla birlikte, doğrudan değil, bir ara dil aracılığıyla türetilmiştir.

Harf

𐰋 (b²)

1. Eski Türkçe yazı sisteminde ince ünlülü sözcüklerde /b/ ile /v/ sesi için kullanılan bir damga.

Torunlar

• Eski Macarca: 𐲂, 𐳂

Köken 2

Ana Türkçe *eb (“ev”) sözcüğünden devralındı. Halaçça həv, Türkçe ev, Özbekçe uy, Başkurtça өй (öy), Tuvaca өг (ög) sözcükleri ile eş asıllıdır.

Söyleniş

• IPA^(anahtar): /æv/
• Heceleme: eb

Ad

𐰋 (eb)

1. (iskân, mimarlık) kalınılan yer; çadır, ev, yurt
   • MS 9. yy., Irk Bitig, Kehanet 9:

     𐰆𐰞𐰆𐰍:𐰋:𐰇𐰼𐱅𐰤𐰢𐰃𐰾

     uluɣ:eb:örtenmiš

     Büyük ev yanmış.

Eş Anlamlılar

• 𐰉𐰺𐰴‎ (barq)
• 𐰖𐰆𐰺𐱃‎ (yurt)

Kaynakça

• Clauson, Gerard (1972). An Etymological Dictionary of pre-thirteenth-century Turkish (İngilizce), sayfa 3d, Oxford: Clarendon Press. ISBN 9634812686.

• Tekin, Talât (1968). A Grammar of Orkhon Turkic (İngilizce), sayfa 324, Bloomington: Indiana University. ISBN 9789757981190.

• Tekin, Talât (1993). Irk Bitig: The Book of Omens (İngilizce), sayfa 47, Wiesbaden: Otto Harrassowitz. ISBN 978-3-447-03426-5.

• Tekin, Talat (2010). Orhon Yazıtları, 4. basım, Ankara: Türk Dil Kurumu Yayınları. ISBN 975-16-0065-0.

• Tekin, Talat (2004). Irk Bitig Eski Uygurca Fal Kitabı. Ankara: Öncü Kitap. ISBN 975-7447-11-0.