حسن

Arapça

Köken

ح س ن‎ (ḥ-s-n) kökünden türemiştir.

Söyleniş 1

Eylem

حَسُنَ (ḥasüne) I, geniş zaman يَحْسُنُ‎‎ (yaḥsünü)

1. güzelleşmek

Çekimleme

حَسُنَ

çekimi (biçim-I sahih, mastar حُسْن)

mastar الْمَصْدَر						حُسْن ḥusn
ism-i fail اِسْم الْفَاعِل						حَاسِن‎ ḥāsin
etken eylem الْفِعْل الْمَعْلُوم
		tekil الْمُفْرَد				ikil الْمُثَنَّى			çoğul الْجَمْع
		1. kişi الْمُتَكَلِّم	2. kişi الْمُخَاطَب	3. kişi الْغَائِب		2. kişi الْمُخَاطَب	3. kişi الْغَائِب		1. kişi الْمُتَكَلِّم	2. kişi الْمُخَاطَب	3. kişi الْغَائِب
geçmiş zaman الْمَاضِي	eril	حَسُنْتُ‎ ḥasüntü	حَسُنْتَ‎ ḥasünte	حَسُنَ ḥasüne		حَسُنْتُمَا‎ ḥasüntümā	حَسُنَا‎ ḥasünā		حَسُنَّا‎ ḥasünnā	حَسُنْتُمْ‎ ḥasüntüm	حَسُنُوا‎ ḥasünū
	dişil		حَسُنْتِ‎ ḥasünti	حَسُنَتْ‎ ḥasünet			حَسُنَتَا‎ ḥasünetā			حَسُنْتُنَّ‎ ḥasüntünne	حَسُنَّ ḥasünne
geniş zaman الْمُضَارِع	eril	أَحْسُنُ‎ ʾaḥsünü	تَحْسُنُ‎ taḥsünü	يَحْسُنُ‎ yaḥsünü		تَحْسُنَانِ‎ taḥsünāni	يَحْسُنَانِ‎ yaḥsünāni		نَحْسُنُ‎ naḥsünü	تَحْسُنُونَ‎ taḥsünūne	يَحْسُنُونَ‎ yaḥsünūne
	dişil		تَحْسُنِينَ‎ taḥsünīne	تَحْسُنُ‎ taḥsünü			تَحْسُنَانِ‎ taḥsünāni			تَحْسُنَّ‎ taḥsünne	يَحْسُنَّ‎ yaḥsünne
geniş zaman mansub الْمُضَارِع الْمَنْصُوب	eril	أَحْسُنَ‎ ʾaḥsüne	تَحْسُنَ‎ taḥsüne	يَحْسُنَ‎ yaḥsüne		تَحْسُنَا‎ taḥsünā	يَحْسُنَا‎ yaḥsünā		نَحْسُنَ‎ naḥsüne	تَحْسُنُوا‎ taḥsünū	يَحْسُنُوا‎ yaḥsünū
	dişil		تَحْسُنِي‎ taḥsünī	تَحْسُنَ‎ taḥsüne			تَحْسُنَا‎ taḥsünā			تَحْسُنَّ‎ taḥsünne	يَحْسُنَّ‎ yaḥsünne
geniş zaman meczum الْمُضَارِع الْمَجْزُوم	eril	أَحْسُنْ‎ ʾaḥsün	تَحْسُنْ‎ taḥsün	يَحْسُنْ‎ yaḥsün		تَحْسُنَا‎ taḥsünā	يَحْسُنَا‎ yaḥsünā		نَحْسُنْ‎ naḥsün	تَحْسُنُوا‎ taḥsünū	يَحْسُنُوا‎ yaḥsünū
	dişil		تَحْسُنِي‎ taḥsünī	تَحْسُنْ‎ taḥsün			تَحْسُنَا‎ taḥsünā			تَحْسُنَّ‎ taḥsünne	يَحْسُنَّ‎ yaḥsünne
emir الْأَمْر	eril		اُحْسُنْ‎ uḥsün			اُحْسُنَا‎ uḥsünā				اُحْسُنُوا‎ uḥsünū
	dişil		اُحْسُنِي‎ uḥsünī							اُحْسُنَّ‎ uḥsünne

Söyleniş 2

Ad

حُسْن (ḥusn) e

1. güzellik

Çekimleme

حُسْن (ḥusn) ad çekimi

Tekil	basit tekil munsarıf
	Belirsiz	Belirli	Kurgu
Gayriresmî	حُسْن ḥusn	الْحُسْن‎ el-ḥusn	حُسْن ḥusn
Yalın	حُسْنٌ ḥusnün	الْحُسْنُ‎ el-ḥusnü	حُسْنُ ḥusnü
Belirtme	حُسْنًا‎ ḥusnen	الْحُسْنَ‎ el-ḥusne	حُسْنَ ḥusne
Tamlayan	حُسْنٍ ḥusnin	الْحُسْنِ‎ el-ḥusni	حُسْنِ ḥusni

Söyleniş 3

• IPA^(anahtar): ħasan

Ön ad

حَسَن (ḥasen) (dişil حَسَنَة‎ (ḥasene), genel çoğul حِسَان‎ (ḥisān), üstünlük أَحْسَن‎ (ʾaḥsen))

1. iyi
2. güzel

Özel ad

حَسَن (ḥasen) e

1. Bir erkek adı. Hasan

Söyleniş 4

Eylem

حَسَّنَ (ḥassene) II, geniş zaman يُحَسِّنُ‎‎ (yuḥassinü)

1. iyilik yapmak

Çekimleme

حَسَّنَ

çekimi (biçim-II sahih)

mastar الْمَصْدَر						تَحْسِين‎ taḥsīn
ism-i fail اِسْم الْفَاعِل						مُحَسِّن‎ muḥassin
ism-i meful اِسْم الْمَفْعُول						مُحَسَّن‎ muḥassen
etken eylem الْفِعْل الْمَعْلُوم
		tekil الْمُفْرَد				ikil الْمُثَنَّى			çoğul الْجَمْع
		1. kişi الْمُتَكَلِّم	2. kişi الْمُخَاطَب	3. kişi الْغَائِب		2. kişi الْمُخَاطَب	3. kişi الْغَائِب		1. kişi الْمُتَكَلِّم	2. kişi الْمُخَاطَب	3. kişi الْغَائِب
geçmiş zaman الْمَاضِي	eril	حَسَّنْتُ‎ ḥassentü	حَسَّنْتَ‎ ḥassente	حَسَّنَ ḥassene		حَسَّنْتُمَا‎ ḥassentümā	حَسَّنَا‎ ḥassenā		حَسَّنَّا‎ ḥassennā	حَسَّنْتُمْ‎ ḥassentüm	حَسَّنُوا‎ ḥassenū
	dişil		حَسَّنْتِ‎ ḥassenti	حَسَّنَتْ‎ ḥassenet			حَسَّنَتَا‎ ḥassenetā			حَسَّنْتُنَّ‎ ḥassentünne	حَسَّنَّ ḥassenne
geniş zaman الْمُضَارِع	eril	أُحَسِّنُ‎ ʾuḥassinü	تُحَسِّنُ‎ tuḥassinü	يُحَسِّنُ‎ yuḥassinü		تُحَسِّنَانِ‎ tuḥassināni	يُحَسِّنَانِ‎ yuḥassināni		نُحَسِّنُ‎ nuḥassinü	تُحَسِّنُونَ‎ tuḥassinūne	يُحَسِّنُونَ‎ yuḥassinūne
	dişil		تُحَسِّنِينَ‎ tuḥassinīne	تُحَسِّنُ‎ tuḥassinü			تُحَسِّنَانِ‎ tuḥassināni			تُحَسِّنَّ‎ tuḥassinne	يُحَسِّنَّ‎ yuḥassinne
geniş zaman mansub الْمُضَارِع الْمَنْصُوب	eril	أُحَسِّنَ‎ ʾuḥassine	تُحَسِّنَ‎ tuḥassine	يُحَسِّنَ‎ yuḥassine		تُحَسِّنَا‎ tuḥassinā	يُحَسِّنَا‎ yuḥassinā		نُحَسِّنَ‎ nuḥassine	تُحَسِّنُوا‎ tuḥassinū	يُحَسِّنُوا‎ yuḥassinū
	dişil		تُحَسِّنِي‎ tuḥassinī	تُحَسِّنَ‎ tuḥassine			تُحَسِّنَا‎ tuḥassinā			تُحَسِّنَّ‎ tuḥassinne	يُحَسِّنَّ‎ yuḥassinne
geniş zaman meczum الْمُضَارِع الْمَجْزُوم	eril	أُحَسِّنْ‎ ʾuḥassin	تُحَسِّنْ‎ tuḥassin	يُحَسِّنْ‎ yuḥassin		تُحَسِّنَا‎ tuḥassinā	يُحَسِّنَا‎ yuḥassinā		نُحَسِّنْ‎ nuḥassin	تُحَسِّنُوا‎ tuḥassinū	يُحَسِّنُوا‎ yuḥassinū
	dişil		تُحَسِّنِي‎ tuḥassinī	تُحَسِّنْ‎ tuḥassin			تُحَسِّنَا‎ tuḥassinā			تُحَسِّنَّ‎ tuḥassinne	يُحَسِّنَّ‎ yuḥassinne
emir الْأَمْر	eril		حَسِّنْ ḥassin			حَسِّنَا‎ ḥassinā				حَسِّنُوا‎ ḥassinū
	dişil		حَسِّنِي‎ ḥassinī							حَسِّنَّ ḥassinne
edilgen eylem الْفِعْل الْمَجْهُول
		tekil الْمُفْرَد				ikil الْمُثَنَّى			çoğul الْجَمْع
		1. kişi الْمُتَكَلِّم	2. kişi الْمُخَاطَب	3. kişi الْغَائِب		2. kişi الْمُwخَاطَب	3. kişi الْغَائِب		1. kişi الْمُتَكَلِّم	2. kişi الْمُخَاطَب	3. kişi الْغَائِب
geçmiş zaman الْمَاضِي	eril	حُسِّنْتُ‎ ḥussintü	حُسِّنْتَ‎ ḥussinte	حُسِّنَ ḥussine		حُسِّنْتُمَا‎ ḥussintümā	حُسِّنَا‎ ḥussinā		حُسِّنَّا‎ ḥussinnā	حُسِّنْتُمْ‎ ḥussintüm	حُسِّنُوا‎ ḥussinū
	dişil		حُسِّنْتِ‎ ḥussinti	حُسِّنَتْ‎ ḥussinet			حُسِّنَتَا‎ ḥussinetā			حُسِّنْتُنَّ‎ ḥussintünne	حُسِّنَّ ḥussinne
geniş zaman الْمُضَارِع	eril	أُحَسَّنُ‎ ʾuḥassenü	تُحَسَّنُ‎ tuḥassenü	يُحَسَّنُ‎ yuḥassenü		تُحَسَّنَانِ‎ tuḥassenāni	يُحَسَّنَانِ‎ yuḥassenāni		نُحَسَّنُ‎ nuḥassenü	تُحَسَّنُونَ‎ tuḥassenūne	يُحَسَّنُونَ‎ yuḥassenūne
	dişil		تُحَسَّنِينَ‎ tuḥassenīne	تُحَسَّنُ‎ tuḥassenü			تُحَسَّنَانِ‎ tuḥassenāni			تُحَسَّنَّ‎ tuḥassenne	يُحَسَّنَّ‎ yuḥassenne
geniş zaman mansub الْمُضَارِع الْمَنْصُوب	eril	أُحَسَّنَ‎ ʾuḥassene	تُحَسَّنَ‎ tuḥassene	يُحَسَّنَ‎ yuḥassene		تُحَسَّنَا‎ tuḥassenā	يُحَسَّنَا‎ yuḥassenā		نُحَسَّنَ‎ nuḥassene	تُحَسَّنُوا‎ tuḥassenū	يُحَسَّنُوا‎ yuḥassenū
	dişil		تُحَسَّنِي‎ tuḥassenī	تُحَسَّنَ‎ tuḥassene			تُحَسَّنَا‎ tuḥassenā			تُحَسَّنَّ‎ tuḥassenne	يُحَسَّنَّ‎ yuḥassenne
geniş zaman meczum الْمُضَارِع الْمَجْزُوم	eril	أُحَسَّنْ‎ ʾuḥassen	تُحَسَّنْ‎ tuḥassen	يُحَسَّنْ‎ yuḥassen		تُحَسَّنَا‎ tuḥassenā	يُحَسَّنَا‎ yuḥassenā		نُحَسَّنْ‎ nuḥassen	تُحَسَّنُوا‎ tuḥassenū	يُحَسَّنُوا‎ yuḥassenū
	dişil		تُحَسَّنِي‎ tuḥassenī	تُحَسَّنْ‎ tuḥassen			تُحَسَّنَا‎ tuḥassenā			تُحَسَّنَّ‎ tuḥassenne	يُحَسَّنَّ‎ yuḥassenne

Osmanlı Türkçesi

Köken 1

Arapça حُسْن‎ (ḥusn).

Ad

حسن (hüsn)

1. güzellik

Köken 2

Arapça حَسَن‎ (ḥasen)

Özel ad

حسن (Hasan)

1. Bir erkek adı.