حبس

Arapça

Köken 1

ح ب س‎ (ḥ-b-s). חָבַשׁ‎ (ḥāḇaš, “bağlamak”) ile soydaş.

Eylem

حَبَسَ (ḥabese) I, geniş zaman يَحْبِسُ‎‎ (yaḥbisü)

1. geri tutmak
2. hapsetmek

Çekimleme

حَبَسَ

çekimi (biçim-I sahih, mastar حَبْس)

mastar الْمَصْدَر						حَبْس ḥabs
ism-i fail اِسْم الْفَاعِل						حَابِس‎ ḥābis
ism-i meful اِسْم الْمَفْعُول						مَحْبُوس‎ maḥbūs
etken eylem الْفِعْل الْمَعْلُوم
		tekil الْمُفْرَد				ikil الْمُثَنَّى			çoğul الْجَمْع
		1. kişi الْمُتَكَلِّم	2. kişi الْمُخَاطَب	3. kişi الْغَائِب		2. kişi الْمُخَاطَب	3. kişi الْغَائِب		1. kişi الْمُتَكَلِّم	2. kişi الْمُخَاطَب	3. kişi الْغَائِب
geçmiş zaman الْمَاضِي	eril	حَبَسْتُ‎ ḥabestü	حَبَسْتَ‎ ḥabeste	حَبَسَ ḥabese		حَبَسْتُمَا‎ ḥabestümā	حَبَسَا‎ ḥabesā		حَبَسْنَا‎ ḥabesnā	حَبَسْتُمْ‎ ḥabestüm	حَبَسُوا‎ ḥabesū
	dişil		حَبَسْتِ‎ ḥabesti	حَبَسَتْ‎ ḥabeset			حَبَسَتَا‎ ḥabesetā			حَبَسْتُنَّ‎ ḥabestünne	حَبَسْنَ‎ ḥabesne
geniş zaman الْمُضَارِع	eril	أَحْبِسُ‎ ʾaḥbisü	تَحْبِسُ‎ taḥbisü	يَحْبِسُ‎ yaḥbisü		تَحْبِسَانِ‎ taḥbisāni	يَحْبِسَانِ‎ yaḥbisāni		نَحْبِسُ‎ naḥbisü	تَحْبِسُونَ‎ taḥbisūne	يَحْبِسُونَ‎ yaḥbisūne
	dişil		تَحْبِسِينَ‎ taḥbisīne	تَحْبِسُ‎ taḥbisü			تَحْبِسَانِ‎ taḥbisāni			تَحْبِسْنَ‎ taḥbisne	يَحْبِسْنَ‎ yaḥbisne
geniş zaman mansub الْمُضَارِع الْمَنْصُوب	eril	أَحْبِسَ‎ ʾaḥbise	تَحْبِسَ‎ taḥbise	يَحْبِسَ‎ yaḥbise		تَحْبِسَا‎ taḥbisā	يَحْبِسَا‎ yaḥbisā		نَحْبِسَ‎ naḥbise	تَحْبِسُوا‎ taḥbisū	يَحْبِسُوا‎ yaḥbisū
	dişil		تَحْبِسِي‎ taḥbisī	تَحْبِسَ‎ taḥbise			تَحْبِسَا‎ taḥbisā			تَحْبِسْنَ‎ taḥbisne	يَحْبِسْنَ‎ yaḥbisne
geniş zaman meczum الْمُضَارِع الْمَجْزُوم	eril	أَحْبِسْ‎ ʾaḥbis	تَحْبِسْ‎ taḥbis	يَحْبِسْ‎ yaḥbis		تَحْبِسَا‎ taḥbisā	يَحْبِسَا‎ yaḥbisā		نَحْبِسْ‎ naḥbis	تَحْبِسُوا‎ taḥbisū	يَحْبِسُوا‎ yaḥbisū
	dişil		تَحْبِسِي‎ taḥbisī	تَحْبِسْ‎ taḥbis			تَحْبِسَا‎ taḥbisā			تَحْبِسْنَ‎ taḥbisne	يَحْبِسْنَ‎ yaḥbisne
emir الْأَمْر	eril		اِحْبِسْ‎ iḥbis			اِحْبِسَا‎ iḥbisā				اِحْبِسُوا‎ iḥbisū
	dişil		اِحْبِسِي‎ iḥbisī							اِحْبِسْنَ‎ iḥbisne
edilgen eylem الْفِعْل الْمَجْهُول
		tekil الْمُفْرَد				ikil الْمُثَنَّى			çoğul الْجَمْع
		1. kişi الْمُتَكَلِّم	2. kişi الْمُخَاطَب	3. kişi الْغَائِب		2. kişi الْمُwخَاطَب	3. kişi الْغَائِب		1. kişi الْمُتَكَلِّم	2. kişi الْمُخَاطَب	3. kişi الْغَائِب
geçmiş zaman الْمَاضِي	eril	حُبِسْتُ‎ ḥubistü	حُبِسْتَ‎ ḥubiste	حُبِسَ ḥubise		حُبِسْتُمَا‎ ḥubistümā	حُبِسَا‎ ḥubisā		حُبِسْنَا‎ ḥubisnā	حُبِسْتُمْ‎ ḥubistüm	حُبِسُوا‎ ḥubisū
	dişil		حُبِسْتِ‎ ḥubisti	حُبِسَتْ‎ ḥubiset			حُبِسَتَا‎ ḥubisetā			حُبِسْتُنَّ‎ ḥubistünne	حُبِسْنَ‎ ḥubisne
geniş zaman الْمُضَارِع	eril	أُحْبَسُ‎ ʾuḥbesü	تُحْبَسُ‎ tuḥbesü	يُحْبَسُ‎ yuḥbesü		تُحْبَسَانِ‎ tuḥbesāni	يُحْبَسَانِ‎ yuḥbesāni		نُحْبَسُ‎ nuḥbesü	تُحْبَسُونَ‎ tuḥbesūne	يُحْبَسُونَ‎ yuḥbesūne
	dişil		تُحْبَسِينَ‎ tuḥbesīne	تُحْبَسُ‎ tuḥbesü			تُحْبَسَانِ‎ tuḥbesāni			تُحْبَسْنَ‎ tuḥbesne	يُحْبَسْنَ‎ yuḥbesne
geniş zaman mansub الْمُضَارِع الْمَنْصُوب	eril	أُحْبَسَ‎ ʾuḥbese	تُحْبَسَ‎ tuḥbese	يُحْبَسَ‎ yuḥbese		تُحْبَسَا‎ tuḥbesā	يُحْبَسَا‎ yuḥbesā		نُحْبَسَ‎ nuḥbese	تُحْبَسُوا‎ tuḥbesū	يُحْبَسُوا‎ yuḥbesū
	dişil		تُحْبَسِي‎ tuḥbesī	تُحْبَسَ‎ tuḥbese			تُحْبَسَا‎ tuḥbesā			تُحْبَسْنَ‎ tuḥbesne	يُحْبَسْنَ‎ yuḥbesne
geniş zaman meczum الْمُضَارِع الْمَجْزُوم	eril	أُحْبَسْ‎ ʾuḥbes	تُحْبَسْ‎ tuḥbes	يُحْبَسْ‎ yuḥbes		تُحْبَسَا‎ tuḥbesā	يُحْبَسَا‎ yuḥbesā		نُحْبَسْ‎ nuḥbes	تُحْبَسُوا‎ tuḥbesū	يُحْبَسُوا‎ yuḥbesū
	dişil		تُحْبَسِي‎ tuḥbesī	تُحْبَسْ‎ tuḥbes			تُحْبَسَا‎ tuḥbesā			تُحْبَسْنَ‎ tuḥbesne	يُحْبَسْنَ‎ yuḥbesne

Ad

حَبْس (ḥabs) e (çoğul حُبُوس‎ (ḥubūs))

1. حَبَسَ‎ (ḥabese) kelimesinin isim-fiili
   1. hapsetme
   2. geri tutma, tutma

Çekimleme

حَبْس (ḥabs) ad çekimi

tekil	basit tekil munsarıf
	belirsiz	belirli	kurgu
ölçüsüz	حَبْس ḥabs	الْحَبْس‎ el-ḥabs	حَبْس ḥabs
yalın	حَبْسٌ ḥabsün	الْحَبْسُ‎ el-ḥabsü	حَبْسُ ḥabsü
belirtme	حَبْسًا‎ ḥabsen	الْحَبْسَ‎ el-ḥabse	حَبْسَ ḥabse
tamlayan	حَبْسٍ ḥabsin	الْحَبْسِ‎ el-ḥabsi	حَبْسِ ḥabsi

Türevleri

• Azerice: həbs
• Farsça: حبس‎
• Kazakça: қапас (qapas)
• Maltaca: ħabs
• Fas Arapçası: حبس‎
• Osmanlı Türkçesi: حبس‎

Köken 2

ḥbs ve חָבַשׁ‎ (khavásh) kelimeleriyle kıyaslayın.

Söyleniş

• IPA^(anahtar): /ħab.ba.sa/

Eylem

حَبَّسَ (ḥabbese) II, geniş zaman يُحَبِّسُ‎‎ (yuḥabbisü)

1. (geçişmeli) bağlamak

Çekimleme

حَبَّسَ

çekimi (biçim-II sahih)

mastar الْمَصْدَر						تَحْبِيس‎ taḥbīs
ism-i fail اِسْم الْفَاعِل						مُحَبِّس‎ muḥabbis
ism-i meful اِسْم الْمَفْعُول						مُحَبَّس‎ muḥabbes
etken eylem الْفِعْل الْمَعْلُوم
		tekil الْمُفْرَد				ikil الْمُثَنَّى			çoğul الْجَمْع
		1. kişi الْمُتَكَلِّم	2. kişi الْمُخَاطَب	3. kişi الْغَائِب		2. kişi الْمُخَاطَب	3. kişi الْغَائِب		1. kişi الْمُتَكَلِّم	2. kişi الْمُخَاطَب	3. kişi الْغَائِب
geçmiş zaman الْمَاضِي	eril	حَبَّسْتُ‎ ḥabbestü	حَبَّسْتَ‎ ḥabbeste	حَبَّسَ ḥabbese		حَبَّسْتُمَا‎ ḥabbestümā	حَبَّسَا‎ ḥabbesā		حَبَّسْنَا‎ ḥabbesnā	حَبَّسْتُمْ‎ ḥabbestüm	حَبَّسُوا‎ ḥabbesū
	dişil		حَبَّسْتِ‎ ḥabbesti	حَبَّسَتْ‎ ḥabbeset			حَبَّسَتَا‎ ḥabbesetā			حَبَّسْتُنَّ‎ ḥabbestünne	حَبَّسْنَ‎ ḥabbesne
geniş zaman الْمُضَارِع	eril	أُحَبِّسُ‎ ʾuḥabbisü	تُحَبِّسُ‎ tuḥabbisü	يُحَبِّسُ‎ yuḥabbisü		تُحَبِّسَانِ‎ tuḥabbisāni	يُحَبِّسَانِ‎ yuḥabbisāni		نُحَبِّسُ‎ nuḥabbisü	تُحَبِّسُونَ‎ tuḥabbisūne	يُحَبِّسُونَ‎ yuḥabbisūne
	dişil		تُحَبِّسِينَ‎ tuḥabbisīne	تُحَبِّسُ‎ tuḥabbisü			تُحَبِّسَانِ‎ tuḥabbisāni			تُحَبِّسْنَ‎ tuḥabbisne	يُحَبِّسْنَ‎ yuḥabbisne
geniş zaman mansub الْمُضَارِع الْمَنْصُوب	eril	أُحَبِّسَ‎ ʾuḥabbise	تُحَبِّسَ‎ tuḥabbise	يُحَبِّسَ‎ yuḥabbise		تُحَبِّسَا‎ tuḥabbisā	يُحَبِّسَا‎ yuḥabbisā		نُحَبِّسَ‎ nuḥabbise	تُحَبِّسُوا‎ tuḥabbisū	يُحَبِّسُوا‎ yuḥabbisū
	dişil		تُحَبِّسِي‎ tuḥabbisī	تُحَبِّسَ‎ tuḥabbise			تُحَبِّسَا‎ tuḥabbisā			تُحَبِّسْنَ‎ tuḥabbisne	يُحَبِّسْنَ‎ yuḥabbisne
geniş zaman meczum الْمُضَارِع الْمَجْزُوم	eril	أُحَبِّسْ‎ ʾuḥabbis	تُحَبِّسْ‎ tuḥabbis	يُحَبِّسْ‎ yuḥabbis		تُحَبِّسَا‎ tuḥabbisā	يُحَبِّسَا‎ yuḥabbisā		نُحَبِّسْ‎ nuḥabbis	تُحَبِّسُوا‎ tuḥabbisū	يُحَبِّسُوا‎ yuḥabbisū
	dişil		تُحَبِّسِي‎ tuḥabbisī	تُحَبِّسْ‎ tuḥabbis			تُحَبِّسَا‎ tuḥabbisā			تُحَبِّسْنَ‎ tuḥabbisne	يُحَبِّسْنَ‎ yuḥabbisne
emir الْأَمْر	eril		حَبِّسْ ḥabbis			حَبِّسَا‎ ḥabbisā				حَبِّسُوا‎ ḥabbisū
	dişil		حَبِّسِي‎ ḥabbisī							حَبِّسْنَ‎ ḥabbisne
edilgen eylem الْفِعْل الْمَجْهُول
		tekil الْمُفْرَد				ikil الْمُثَنَّى			çoğul الْجَمْع
		1. kişi الْمُتَكَلِّم	2. kişi الْمُخَاطَب	3. kişi الْغَائِب		2. kişi الْمُwخَاطَب	3. kişi الْغَائِب		1. kişi الْمُتَكَلِّم	2. kişi الْمُخَاطَب	3. kişi الْغَائِب
geçmiş zaman الْمَاضِي	eril	حُبِّسْتُ‎ ḥubbistü	حُبِّسْتَ‎ ḥubbiste	حُبِّسَ ḥubbise		حُبِّسْتُمَا‎ ḥubbistümā	حُبِّسَا‎ ḥubbisā		حُبِّسْنَا‎ ḥubbisnā	حُبِّسْتُمْ‎ ḥubbistüm	حُبِّسُوا‎ ḥubbisū
	dişil		حُبِّسْتِ‎ ḥubbisti	حُبِّسَتْ‎ ḥubbiset			حُبِّسَتَا‎ ḥubbisetā			حُبِّسْتُنَّ‎ ḥubbistünne	حُبِّسْنَ‎ ḥubbisne
geniş zaman الْمُضَارِع	eril	أُحَبَّسُ‎ ʾuḥabbesü	تُحَبَّسُ‎ tuḥabbesü	يُحَبَّسُ‎ yuḥabbesü		تُحَبَّسَانِ‎ tuḥabbesāni	يُحَبَّسَانِ‎ yuḥabbesāni		نُحَبَّسُ‎ nuḥabbesü	تُحَبَّسُونَ‎ tuḥabbesūne	يُحَبَّسُونَ‎ yuḥabbesūne
	dişil		تُحَبَّسِينَ‎ tuḥabbesīne	تُحَبَّسُ‎ tuḥabbesü			تُحَبَّسَانِ‎ tuḥabbesāni			تُحَبَّسْنَ‎ tuḥabbesne	يُحَبَّسْنَ‎ yuḥabbesne
geniş zaman mansub الْمُضَارِع الْمَنْصُوب	eril	أُحَبَّسَ‎ ʾuḥabbese	تُحَبَّسَ‎ tuḥabbese	يُحَبَّسَ‎ yuḥabbese		تُحَبَّسَا‎ tuḥabbesā	يُحَبَّسَا‎ yuḥabbesā		نُحَبَّسَ‎ nuḥabbese	تُحَبَّسُوا‎ tuḥabbesū	يُحَبَّسُوا‎ yuḥabbesū
	dişil		تُحَبَّسِي‎ tuḥabbesī	تُحَبَّسَ‎ tuḥabbese			تُحَبَّسَا‎ tuḥabbesā			تُحَبَّسْنَ‎ tuḥabbesne	يُحَبَّسْنَ‎ yuḥabbesne
geniş zaman meczum الْمُضَارِع الْمَجْزُوم	eril	أُحَبَّسْ‎ ʾuḥabbes	تُحَبَّسْ‎ tuḥabbes	يُحَبَّسْ‎ yuḥabbes		تُحَبَّسَا‎ tuḥabbesā	يُحَبَّسَا‎ yuḥabbesā		نُحَبَّسْ‎ nuḥabbes	تُحَبَّسُوا‎ tuḥabbesū	يُحَبَّسُوا‎ yuḥabbesū
	dişil		تُحَبَّسِي‎ tuḥabbesī	تُحَبَّسْ‎ tuḥabbes			تُحَبَّسَا‎ tuḥabbesā			تُحَبَّسْنَ‎ tuḥabbesne	يُحَبَّسْنَ‎ yuḥabbesne

Köken 3

Ad

حُبْس (ḥubs) e (çoğul أَحْبَاس‎ (ʾaḥbās))

1. (Magrip) a form of property on real estate that binds it to a religious administration and assigns its earnings to charitable purposes, waqf, mortmain

Çekimleme

حُبْس (ḥubs) ad çekimi

tekil	basit tekil munsarıf
	belirsiz	belirli	kurgu
ölçüsüz	حُبْس ḥubs	الْحُبْس‎ el-ḥubs	حُبْس ḥubs
yalın	حُبْسٌ ḥubsün	الْحُبْسُ‎ el-ḥubsü	حُبْسُ ḥubsü
belirtme	حُبْسًا‎ ḥubsen	الْحُبْسَ‎ el-ḥubse	حُبْسَ ḥubse
tamlayan	حُبْسٍ ḥubsin	الْحُبْسِ‎ el-ḥubsi	حُبْسِ ḥubsi

---

Osmanlı Türkçesi

uprighmânâ=1.6

Köken

Arapça حَبْس‎ (ḥabs)

Söyleniş

• IPA^(anahtar): /ˈhabs/

Ad

حبس (haps, hapis)

1. bir yere kapatma veya kapanma.
2. cezaevi, hapishane

Türetilmiş kavramlar

• حبسخانه‎ (hapshane, hapishane)
  • حبسخانه‌جی‎ (hapshaneci, hapishaneci)

Türevleri

• Adigece: хьэпс (ḥăps)
• Arnavutça: haps
• Bulgarca: апс (aps)
• Ermenice: հափը՛ս (hapʿə́s), հափս (hapʿs)
• Makedonca: апс (aps)
• Sırp-Hırvatça: -

  Sırp-Hırvatça: ха̏пс

  Sırp-Hırvatça: hȁps

• Türkçe: hapis
• Ulahça: hapse, hápsã, hápsi
• Yunanca: χάψη (chápsi)

Ön ad

حبس (haps, hapis)

1. hapsedilmiş