بيت

Arapça

Köken 1

ب ي ت‎ (b-y-t)

Söyleniş

• IPA^(anahtar): bajt

Ad

بَيْت (beyt) e (çoğul بُيُوت‎ (büyūt) veya بُيُوتَات‎ (büyūtāt))

1. (iskân, mimarlık) ev

Çekimleme

بَيْت (beyt) ad çekimi

tekil	basit tekil munsarıf
	belirsiz	belirli	kurgu
ölçüsüz	بَيْت beyt	الْبَيْت‎ el-beyt	بَيْت beyt
yalın	بَيْتٌ beytün	الْبَيْتُ‎ el-beytü	بَيْتُ beytü
belirtme	بَيْتًا‎ beyten	الْبَيْتَ‎ el-beyte	بَيْتَ beyte
tamlayan	بَيْتٍ beytin	الْبَيْتِ‎ el-beyti	بَيْتِ beyti
ikil	belirsiz	belirli	kurgu
ölçüsüz	بَيْتَيْن‎ beyteyn	الْبَيْتَيْن‎ el-beyteyn	بَيْتَيْ‎ beytey
yalın	بَيْتَانِ‎ beytāni	الْبَيْتَانِ‎ el-beytāni	بَيْتَا‎ beytā
belirtme	بَيْتَيْنِ‎ beyteyni	الْبَيْتَيْنِ‎ el-beyteyni	بَيْتَيْ‎ beytey
tamlayan	بَيْتَيْنِ‎ beyteyni	الْبَيْتَيْنِ‎ el-beyteyni	بَيْتَيْ‎ beytey
çoğul	basit cem'-i mükesser munsarıf‎; sahih dişil çoğul
	belirsiz	belirli	kurgu
ölçüsüz	بُيُوت‎‎; بُيُوتَات‎ büyūt‎; büyūtāt	الْبُيُوت‎‎; الْبُيُوتَات‎ el-büyūt‎; el-büyūtāt	بُيُوت‎‎; بُيُوتَات‎ büyūt‎; büyūtāt
yalın	بُيُوتٌ‎‎; بُيُوتَاتٌ‎ büyūtün‎; büyūtātün	الْبُيُوتُ‎‎; الْبُيُوتَاتُ‎ el-büyūtü‎; el-büyūtātü	بُيُوتُ‎‎; بُيُوتَاتُ‎ büyūtü‎; büyūtātü
belirtme	بُيُوتًا‎‎; بُيُوتَاتٍ‎ büyūten‎; büyūtātin	الْبُيُوتَ‎‎; الْبُيُوتَاتِ‎ el-büyūte‎; el-büyūtāti	بُيُوتَ‎‎; بُيُوتَاتِ‎ büyūte‎; büyūtāti
tamlayan	بُيُوتٍ‎‎; بُيُوتَاتٍ‎ büyūtin‎; büyūtātin	الْبُيُوتِ‎‎; الْبُيُوتَاتِ‎ el-büyūti‎; el-büyūtāti	بُيُوتِ‎‎; بُيُوتَاتِ‎ büyūti‎; büyūtāti

Sözcük birliktelikleri

• بَيْتُ ٱللّٰه‎ (beytü llāh)
• بَيْتُ الْمُقَدَّس‎ (beytü el-muḳaddes)

Ad

بَيْت (beyt) e (çoğul أَبْيَات‎ (ʾebyāt))

1. (edebiyat) beyit

Çekimleme

بَيْت (beyt) ad çekimi

tekil	basit tekil munsarıf
	belirsiz	belirli	kurgu
ölçüsüz	بَيْت beyt	الْبَيْت‎ el-beyt	بَيْت beyt
yalın	بَيْتٌ beytün	الْبَيْتُ‎ el-beytü	بَيْتُ beytü
belirtme	بَيْتًا‎ beyten	الْبَيْتَ‎ el-beyte	بَيْتَ beyte
tamlayan	بَيْتٍ beytin	الْبَيْتِ‎ el-beyti	بَيْتِ beyti
ikil	belirsiz	belirli	kurgu
ölçüsüz	بَيْتَيْن‎ beyteyn	الْبَيْتَيْن‎ el-beyteyn	بَيْتَيْ‎ beytey
yalın	بَيْتَانِ‎ beytāni	الْبَيْتَانِ‎ el-beytāni	بَيْتَا‎ beytā
belirtme	بَيْتَيْنِ‎ beyteyni	الْبَيْتَيْنِ‎ el-beyteyni	بَيْتَيْ‎ beytey
tamlayan	بَيْتَيْنِ‎ beyteyni	الْبَيْتَيْنِ‎ el-beyteyni	بَيْتَيْ‎ beytey
çoğul	basit cem'-i mükesser munsarıf
	belirsiz	belirli	kurgu
ölçüsüz	أَبْيَات‎ ʾebyāt	الْأَبْيَات‎ el-ʾebyāt	أَبْيَات‎ ʾebyāt
yalın	أَبْيَاتٌ‎ ʾebyātün	الْأَبْيَاتُ‎ el-ʾebyātü	أَبْيَاتُ‎ ʾebyātü
belirtme	أَبْيَاتًا‎ ʾebyāten	الْأَبْيَاتَ‎ el-ʾebyāte	أَبْيَاتَ‎ ʾebyāte
tamlayan	أَبْيَاتٍ‎ ʾebyātin	الْأَبْيَاتِ‎ el-ʾebyāti	أَبْيَاتِ‎ ʾebyāti

Köken 2

Eylem

بَيَّتَ (beyyete) II, geniş zaman يُبَيِّتُ‎‎ (yübeyyitü)

1. gecelemek
2. niyetlenmek

Çekimleme

بَيَّتَ

çekimi (biçim-II sahih)

mastar الْمَصْدَر						تَبْيِيت‎ tebyīt
ism-i fail اِسْم الْفَاعِل						مُبَيِّت‎ mübeyyit
ism-i meful اِسْم الْمَفْعُول						مُبَيَّت‎ mübeyyet
etken eylem الْفِعْل الْمَعْلُوم
		tekil الْمُفْرَد				ikil الْمُثَنَّى			çoğul الْجَمْع
		1. kişi الْمُتَكَلِّم	2. kişi الْمُخَاطَب	3. kişi الْغَائِب		2. kişi الْمُخَاطَب	3. kişi الْغَائِب		1. kişi الْمُتَكَلِّم	2. kişi الْمُخَاطَب	3. kişi الْغَائِب
geçmiş zaman الْمَاضِي	eril	بَيَّتُّ beyyettü	بَيَّتَّ beyyette	بَيَّتَ beyyete		بَيَّتُّمَا‎ beyyettümā	بَيَّتَا‎ beyyetā		بَيَّتْنَا‎ beyyetnā	بَيَّتُّمْ‎ beyyettüm	بَيَّتُوا‎ beyyetū
	dişil		بَيَّتِّ beyyetti	بَيَّتَتْ‎ beyyetet			بَيَّتَتَا‎ beyyetetā			بَيَّتُّنَّ‎ beyyettünne	بَيَّتْنَ‎ beyyetne
geniş zaman الْمُضَارِع	eril	أُبَيِّتُ‎ ʾübeyyitü	تُبَيِّتُ‎ tübeyyitü	يُبَيِّتُ‎ yübeyyitü		تُبَيِّتَانِ‎ tübeyyitāni	يُبَيِّتَانِ‎ yübeyyitāni		نُبَيِّتُ‎ nübeyyitü	تُبَيِّتُونَ‎ tübeyyitūne	يُبَيِّتُونَ‎ yübeyyitūne
	dişil		تُبَيِّتِينَ‎ tübeyyitīne	تُبَيِّتُ‎ tübeyyitü			تُبَيِّتَانِ‎ tübeyyitāni			تُبَيِّتْنَ‎ tübeyyitne	يُبَيِّتْنَ‎ yübeyyitne
geniş zaman mansub الْمُضَارِع الْمَنْصُوب	eril	أُبَيِّتَ‎ ʾübeyyite	تُبَيِّتَ‎ tübeyyite	يُبَيِّتَ‎ yübeyyite		تُبَيِّتَا‎ tübeyyitā	يُبَيِّتَا‎ yübeyyitā		نُبَيِّتَ‎ nübeyyite	تُبَيِّتُوا‎ tübeyyitū	يُبَيِّتُوا‎ yübeyyitū
	dişil		تُبَيِّتِي‎ tübeyyitī	تُبَيِّتَ‎ tübeyyite			تُبَيِّتَا‎ tübeyyitā			تُبَيِّتْنَ‎ tübeyyitne	يُبَيِّتْنَ‎ yübeyyitne
geniş zaman meczum الْمُضَارِع الْمَجْزُوم	eril	أُبَيِّتْ‎ ʾübeyyit	تُبَيِّتْ‎ tübeyyit	يُبَيِّتْ‎ yübeyyit		تُبَيِّتَا‎ tübeyyitā	يُبَيِّتَا‎ yübeyyitā		نُبَيِّتْ‎ nübeyyit	تُبَيِّتُوا‎ tübeyyitū	يُبَيِّتُوا‎ yübeyyitū
	dişil		تُبَيِّتِي‎ tübeyyitī	تُبَيِّتْ‎ tübeyyit			تُبَيِّتَا‎ tübeyyitā			تُبَيِّتْنَ‎ tübeyyitne	يُبَيِّتْنَ‎ yübeyyitne
emir الْأَمْر	eril		بَيِّتْ beyyit			بَيِّتَا‎ beyyitā				بَيِّتُوا‎ beyyitū
	dişil		بَيِّتِي‎ beyyitī							بَيِّتْنَ‎ beyyitne
edilgen eylem الْفِعْل الْمَجْهُول
		tekil الْمُفْرَد				ikil الْمُثَنَّى			çoğul الْجَمْع
		1. kişi الْمُتَكَلِّم	2. kişi الْمُخَاطَب	3. kişi الْغَائِب		2. kişi الْمُwخَاطَب	3. kişi الْغَائِب		1. kişi الْمُتَكَلِّم	2. kişi الْمُخَاطَب	3. kişi الْغَائِب
geçmiş zaman الْمَاضِي	eril	بُيِّتُّ büyyittü	بُيِّتَّ büyyitte	بُيِّتَ büyyite		بُيِّتُّمَا‎ büyyittümā	بُيِّتَا‎ büyyitā		بُيِّتْنَا‎ büyyitnā	بُيِّتُّمْ‎ büyyittüm	بُيِّتُوا‎ büyyitū
	dişil		بُيِّتِّ büyyitti	بُيِّتَتْ‎ büyyitet			بُيِّتَتَا‎ büyyitetā			بُيِّتُّنَّ‎ büyyittünne	بُيِّتْنَ‎ büyyitne
geniş zaman الْمُضَارِع	eril	أُبَيَّتُ‎ ʾübeyyetü	تُبَيَّتُ‎ tübeyyetü	يُبَيَّتُ‎ yübeyyetü		تُبَيَّتَانِ‎ tübeyyetāni	يُبَيَّتَانِ‎ yübeyyetāni		نُبَيَّتُ‎ nübeyyetü	تُبَيَّتُونَ‎ tübeyyetūne	يُبَيَّتُونَ‎ yübeyyetūne
	dişil		تُبَيَّتِينَ‎ tübeyyetīne	تُبَيَّتُ‎ tübeyyetü			تُبَيَّتَانِ‎ tübeyyetāni			تُبَيَّتْنَ‎ tübeyyetne	يُبَيَّتْنَ‎ yübeyyetne
geniş zaman mansub الْمُضَارِع الْمَنْصُوب	eril	أُبَيَّتَ‎ ʾübeyyete	تُبَيَّتَ‎ tübeyyete	يُبَيَّتَ‎ yübeyyete		تُبَيَّتَا‎ tübeyyetā	يُبَيَّتَا‎ yübeyyetā		نُبَيَّتَ‎ nübeyyete	تُبَيَّتُوا‎ tübeyyetū	يُبَيَّتُوا‎ yübeyyetū
	dişil		تُبَيَّتِي‎ tübeyyetī	تُبَيَّتَ‎ tübeyyete			تُبَيَّتَا‎ tübeyyetā			تُبَيَّتْنَ‎ tübeyyetne	يُبَيَّتْنَ‎ yübeyyetne
geniş zaman meczum الْمُضَارِع الْمَجْزُوم	eril	أُبَيَّتْ‎ ʾübeyyet	تُبَيَّتْ‎ tübeyyet	يُبَيَّتْ‎ yübeyyet		تُبَيَّتَا‎ tübeyyetā	يُبَيَّتَا‎ yübeyyetā		نُبَيَّتْ‎ nübeyyet	تُبَيَّتُوا‎ tübeyyetū	يُبَيَّتُوا‎ yübeyyetū
	dişil		تُبَيَّتِي‎ tübeyyetī	تُبَيَّتْ‎ tübeyyet			تُبَيَّتَا‎ tübeyyetā			تُبَيَّتْنَ‎ tübeyyetne	يُبَيَّتْنَ‎ yübeyyetne

Osmanlı Türkçesi

Köken

Arapça بَيْتْ‎ (beyt)

Ad

بيت (beyt)

1. ev, konut
2. beyit, şiir, nazım