بلد

Ayrıca bakınız: تلد, ب ل د

Arapça

Köken 1

Ugaritçe 𐎁𐎍𐎄 (bld) ile eş asıllı.

Söyleniş

• IPA^(anahtar): /ba.lad/

Ad

بَلَد (beled) e (ikil بَلَدَيْن‎ (beledeyn), çoğul بِلَاد‎ (bilād) veya بُلْدَان‎ (büldān))

1. memleket
2. yer
3. (yerleşim birimleri) kasaba, köy, şehir

Türetilmiş kavramlar

• بَلَدِيَّة‎ (belediyye)

Köken 2

ب ل د‎ (b-l-d)

Eylem

بَلُدَ (belüde) (geçmiş-dışı يَبْلُدُ‎ (yeblüdü))

1. aptal olmak

Köken 3

Eylem

بَلَّدَ (bellede) (geçmiş-dışı يُبَلِّدُ‎ (yübellidü))

1. bir yerin iklimine alıştırmak

Osmanlı Türkçesi

Köken

Arapça بَلَد‎ (beled)

Söyleniş

• IPA^(anahtar): be.led

Ad

بلد (beled)

1. memleket
2. (yerleşim birimleri) şehir

Çekimleme

بلد‎ (beled) adının çekimi

	tekil	çoğul
yalın	بلد‎ beled	بلدلر‎ beledler
belirtme	بلدی‎ beledi	بلدلری‎ beledleri
yönelme	بلده‎ belede	بلدلره‎ beledlere
bulunma	بلدده‎ beledde	بلدلرده‎ beledlerde
ayrılma	بلددن‎ beledden	بلدلردن‎ beledlerden
tamlayan	بلدڭ‎ beledin	بلدلرڭ‎ beledlerin
iyelik
	tekil	çoğul
1. tekil (benim)	بلدم‎ beledim	بلدلرم‎ beledlerim
2. tekil (senin)	بلدڭ‎ beledin	بلدلرڭ‎ beledlerin
3. tekil (onun)	بلدی‎ beledi	بلدلری‎ beledleri
1. çoğul (bizim)	بلدمز‎ beledimiz	بلدلرمز‎ beledlerimiz
2. çoğul (sizin)	بلدڭز‎ belediniz	بلدلرڭز‎ beledleriniz
3. çoğul (onların)	بلدی‎ beledi بلدلری‎ beledleri

Kaynakça

• Osmanlıca Türkçe Lügat بلد