أيد

Ayrıca bakınız: ايد

Arapça

Köken

ء ي د‎ (ʾ-y-d).

Ad

أَيْدٍ (ʾeydin) d ç

1. يَد‎ (yed, ad) sözcüğünün çoğul çekimi

Ad

أَيْد (ʾeyd) e

1. آدَ‎ (ʾāde) fiilinin mastarı (şekil I)
2. güç; kuvvet
   • M.S. 609–632, Kur'an, 38:17
     اِصْبِرْ عَلَى مَا يَقُولُونَ وَاذْكُرْ عَبْدَنَا دَاوُودَ ذَا الْأَيْدِ إِنَّهُ أَوَّابٌ – Onların söylediklerine sabret ve güç sahibi kulumuz Davud'u zikret ki o, defalarca (Allâh'a) yönelmişti.

Çekimleme

أَيْد (ʾeyd) ad çekimi

tekil	basit tekil munsarıf
	belirsiz	belirli	kurgu
ölçüsüz	أَيْد ʾeyd	الْأَيْد‎ el-ʾeyd	أَيْد ʾeyd
yalın	أَيْدٌ ʾeydün	الْأَيْدُ‎ el-ʾeydü	أَيْدُ ʾeydü
belirtme	أَيْدًا‎ ʾeyden	الْأَيْدَ‎ el-ʾeyde	أَيْدَ ʾeyde
tamlayan	أَيْدٍ ʾeydin	الْأَيْدِ‎ el-ʾeydi	أَيْدِ ʾeydi

Eylem

أَيَّدَ (ʾeyyede) II, geniş zaman يُؤَيِّدُ‎‎ (yüʾeyyidü)

1. desteklemek, tasdik etmek, arka çıkmak
2. [[desteklemek[], doğrulamak, ispat etmek, tasdik etmek ("bir iddia veya rapor)

Çekimleme

أَيَّدَ

çekimi (biçim-II sahih)

mastar الْمَصْدَر						تَأْيِيد‎ teʾyīd
ism-i fail اِسْم الْفَاعِل						مُؤَيِّد‎ müʾeyyid
ism-i meful اِسْم الْمَفْعُول						مُؤَيَّد‎ müʾeyyed
etken eylem الْفِعْل الْمَعْلُوم
		tekil الْمُفْرَد				ikil الْمُثَنَّى			çoğul الْجَمْع
		1. kişi الْمُتَكَلِّم	2. kişi الْمُخَاطَب	3. kişi الْغَائِب		2. kişi الْمُخَاطَب	3. kişi الْغَائِب		1. kişi الْمُتَكَلِّم	2. kişi الْمُخَاطَب	3. kişi الْغَائِب
geçmiş zaman الْمَاضِي	eril	أَيَّدْتُ‎ ʾeyyedtü	أَيَّدْتَ‎ ʾeyyedte	أَيَّدَ ʾeyyede		أَيَّدْتُمَا‎ ʾeyyedtümā	أَيَّدَا‎ ʾeyyedā		أَيَّدْنَا‎ ʾeyyednā	أَيَّدْتُمْ‎ ʾeyyedtüm	أَيَّدُوا‎ ʾeyyedū
	dişil		أَيَّدْتِ‎ ʾeyyedti	أَيَّدَتْ‎ ʾeyyedet			أَيَّدَتَا‎ ʾeyyedetā			أَيَّدْتُنَّ‎ ʾeyyedtünne	أَيَّدْنَ‎ ʾeyyedne
geniş zaman الْمُضَارِع	eril	أُؤَيِّدُ‎ ʾüʾeyyidü	تُؤَيِّدُ‎ tüʾeyyidü	يُؤَيِّدُ‎ yüʾeyyidü		تُؤَيِّدَانِ‎ tüʾeyyidāni	يُؤَيِّدَانِ‎ yüʾeyyidāni		نُؤَيِّدُ‎ nüʾeyyidü	تُؤَيِّدُونَ‎ tüʾeyyidūne	يُؤَيِّدُونَ‎ yüʾeyyidūne
	dişil		تُؤَيِّدِينَ‎ tüʾeyyidīne	تُؤَيِّدُ‎ tüʾeyyidü			تُؤَيِّدَانِ‎ tüʾeyyidāni			تُؤَيِّدْنَ‎ tüʾeyyidne	يُؤَيِّدْنَ‎ yüʾeyyidne
geniş zaman mansub الْمُضَارِع الْمَنْصُوب	eril	أُؤَيِّدَ‎ ʾüʾeyyide	تُؤَيِّدَ‎ tüʾeyyide	يُؤَيِّدَ‎ yüʾeyyide		تُؤَيِّدَا‎ tüʾeyyidā	يُؤَيِّدَا‎ yüʾeyyidā		نُؤَيِّدَ‎ nüʾeyyide	تُؤَيِّدُوا‎ tüʾeyyidū	يُؤَيِّدُوا‎ yüʾeyyidū
	dişil		تُؤَيِّدِي‎ tüʾeyyidī	تُؤَيِّدَ‎ tüʾeyyide			تُؤَيِّدَا‎ tüʾeyyidā			تُؤَيِّدْنَ‎ tüʾeyyidne	يُؤَيِّدْنَ‎ yüʾeyyidne
geniş zaman meczum الْمُضَارِع الْمَجْزُوم	eril	أُؤَيِّدْ‎ ʾüʾeyyid	تُؤَيِّدْ‎ tüʾeyyid	يُؤَيِّدْ‎ yüʾeyyid		تُؤَيِّدَا‎ tüʾeyyidā	يُؤَيِّدَا‎ yüʾeyyidā		نُؤَيِّدْ‎ nüʾeyyid	تُؤَيِّدُوا‎ tüʾeyyidū	يُؤَيِّدُوا‎ yüʾeyyidū
	dişil		تُؤَيِّدِي‎ tüʾeyyidī	تُؤَيِّدْ‎ tüʾeyyid			تُؤَيِّدَا‎ tüʾeyyidā			تُؤَيِّدْنَ‎ tüʾeyyidne	يُؤَيِّدْنَ‎ yüʾeyyidne
emir الْأَمْر	eril		أَيِّدْ ʾeyyid			أَيِّدَا‎ ʾeyyidā				أَيِّدُوا‎ ʾeyyidū
	dişil		أَيِّدِي‎ ʾeyyidī							أَيِّدْنَ‎ ʾeyyidne
edilgen eylem الْفِعْل الْمَجْهُول
		tekil الْمُفْرَد				ikil الْمُثَنَّى			çoğul الْجَمْع
		1. kişi الْمُتَكَلِّم	2. kişi الْمُخَاطَب	3. kişi الْغَائِب		2. kişi الْمُwخَاطَب	3. kişi الْغَائِب		1. kişi الْمُتَكَلِّم	2. kişi الْمُخَاطَب	3. kişi الْغَائِب
geçmiş zaman الْمَاضِي	eril	أُيِّدْتُ‎ ʾüyyidtü	أُيِّدْتَ‎ ʾüyyidte	أُيِّدَ ʾüyyide		أُيِّدْتُمَا‎ ʾüyyidtümā	أُيِّدَا‎ ʾüyyidā		أُيِّدْنَا‎ ʾüyyidnā	أُيِّدْتُمْ‎ ʾüyyidtüm	أُيِّدُوا‎ ʾüyyidū
	dişil		أُيِّدْتِ‎ ʾüyyidti	أُيِّدَتْ‎ ʾüyyidet			أُيِّدَتَا‎ ʾüyyidetā			أُيِّدْتُنَّ‎ ʾüyyidtünne	أُيِّدْنَ‎ ʾüyyidne
geniş zaman الْمُضَارِع	eril	أُؤَيَّدُ‎ ʾüʾeyyedü	تُؤَيَّدُ‎ tüʾeyyedü	يُؤَيَّدُ‎ yüʾeyyedü		تُؤَيَّدَانِ‎ tüʾeyyedāni	يُؤَيَّدَانِ‎ yüʾeyyedāni		نُؤَيَّدُ‎ nüʾeyyedü	تُؤَيَّدُونَ‎ tüʾeyyedūne	يُؤَيَّدُونَ‎ yüʾeyyedūne
	dişil		تُؤَيَّدِينَ‎ tüʾeyyedīne	تُؤَيَّدُ‎ tüʾeyyedü			تُؤَيَّدَانِ‎ tüʾeyyedāni			تُؤَيَّدْنَ‎ tüʾeyyedne	يُؤَيَّدْنَ‎ yüʾeyyedne
geniş zaman mansub الْمُضَارِع الْمَنْصُوب	eril	أُؤَيَّدَ‎ ʾüʾeyyede	تُؤَيَّدَ‎ tüʾeyyede	يُؤَيَّدَ‎ yüʾeyyede		تُؤَيَّدَا‎ tüʾeyyedā	يُؤَيَّدَا‎ yüʾeyyedā		نُؤَيَّدَ‎ nüʾeyyede	تُؤَيَّدُوا‎ tüʾeyyedū	يُؤَيَّدُوا‎ yüʾeyyedū
	dişil		تُؤَيَّدِي‎ tüʾeyyedī	تُؤَيَّدَ‎ tüʾeyyede			تُؤَيَّدَا‎ tüʾeyyedā			تُؤَيَّدْنَ‎ tüʾeyyedne	يُؤَيَّدْنَ‎ yüʾeyyedne
geniş zaman meczum الْمُضَارِع الْمَجْزُوم	eril	أُؤَيَّدْ‎ ʾüʾeyyed	تُؤَيَّدْ‎ tüʾeyyed	يُؤَيَّدْ‎ yüʾeyyed		تُؤَيَّدَا‎ tüʾeyyedā	يُؤَيَّدَا‎ yüʾeyyedā		نُؤَيَّدْ‎ nüʾeyyed	تُؤَيَّدُوا‎ tüʾeyyedū	يُؤَيَّدُوا‎ yüʾeyyedū
	dişil		تُؤَيَّدِي‎ tüʾeyyedī	تُؤَيَّدْ‎ tüʾeyyed			تُؤَيَّدَا‎ tüʾeyyedā			تُؤَيَّدْنَ‎ tüʾeyyedne	يُؤَيَّدْنَ‎ yüʾeyyedne

Ön ad

أَيِّد (ʾeyyid) (eril çoğulu أَيِّدُونَ‎ (ʾeyyidūne))

1. güçlü