أمي

Arapça

Köken 1

Söyleniş

• IPA^(anahtar): /ʔum.miː/

Eylem

أمي (أُمِّي) (I)

1. أَمَّ‎ (ʾemme) sözcüğünün ikinci şahıs dişil tekil etken emir kipi çekimi

Köken 2

أُمّ‎ (ʾümm, “anne”) kelimesinden gelir.

Söyleniş

• IPA^(anahtar): /ʔum.mijj/

Ön ad

أُمِّيّ (ʾümmiyy)

1. anne
2. okuma yazma bilmeyen
   • M.S. 609–632, Kur'an, 2:78
     وَمِنْهُمْ أُمِّيُّونَ لَا يَعْلَمُونَ الْكِتَابَ إِلَّا أَمَانِيَّ وَإِنْ هُمْ إِلَّا يَظُنُّونَ – Bunların bir de ümmî takımı vardır; Kitab'ı bilmezler. Bütün bildikleri bir sürü kuruntudur. Sadece zanda bulunurlar.