şev

Türkçe

Ad

şev (belirtme hâli şevi, çoğulu şevler)

[1] (artık kullanılmayan sözcükler) inişli yer, bayır

[2] (konstrüksiyon) bir dolguda platformun dış kenarı ile doğal zemin, yarmada ise hendek tabanı ile doğal zemin arasındaki eğik yüzey

Köken

Farsça

Kaynakça

• Türk Dil Kurumu: "şev"

Ön ad

[1] eğik, meyilli

Kürtçe

Ad

[1] (zaman) akşam

[2] (zaman) gece