uca

Türkçe

Söyleniş

• IPA^(anahtar): uˈd͡ʒa, (çoğulu) ud͡ʒaˈlaɾ
• Heceleme: u‧ca

Ad

uca (belirtme hâli ucayı, çoğulu ucalar) -sı

1. (anatomi) kuyruk sokumu kemiği, pöç

Çeviriler

çeviriler

• Fince: häntänikama (fi)
• İsveççe: svanskota (sv)

Ön ad

uca (karşılaştırma daha uca, üstünlük en uca)

1. yüce

   Uca dağ başında yatmış uyumuş. Ela gözlerini uyku bürümüş. - Halk türküsü

Söyleniş

• IPA^(anahtar): uˈd͡ʒa
• Heceleme: u‧ca

Çeviriler

çeviriler

Kaynakça

• Türk Dil Kurumuna göre "uca" maddesi

Ad

uca

• uç (ad) sözcüğünün yönelme tekil çekimi

Söyleniş

• IPA^(anahtar): uˈd͡ʒa
• Heceleme: u‧ca

Azerice

Ön ad

uca

[1] yüce

Köken

Eski Türkçe