mahrem

Türkçe

Köken

Arapça محرم‎, Arapça مَحْرَمْ‎ (maḥram).

Söyleniş

• IPA^(anahtar): /mah.ˈɾem/
• Heceleme: mah‧rem

Zıt anlamlılar

• nâmahrem

Ad

mahrem (belirtme hâli mahremi, çoğulu mahremler)

1. sırdaş

   Az vakitte mahremlerimden biri oldu. — H. R. Gürpınar

Çekimleme

mahrem adının çekimi

		tekil	çoğul
yalın		mahrem	mahremler
belirtme		mahremi	mahremleri
yönelme		mahreme	mahremlere
bulunma		mahremde	mahremlerde
ayrılma		mahremden	mahremlerden
tamlayan		mahremin	mahremlerin
iyelik
		tekil	çoğul
1. tekil	yalın	mahremim	mahremlerim
	belirtme	mahremimi	mahremlerimi
	yönelme	mahremime	mahremlerime
	bulunma	mahremimde	mahremlerimde
	ayrılma	mahremimden	mahremlerimden
	tamlayan	mahremimin	mahremlerimin
2. tekil	yalın	mahremin	mahremlerin
	belirtme	mahremini	mahremlerini
	yönelme	mahremine	mahremlerine
	bulunma	mahreminde	mahremlerinde
	ayrılma	mahreminden	mahremlerinden
	tamlayan	mahreminin	mahremlerinin
3. tekil	yalın	mahremi	mahremleri
	belirtme	mahremiyi	mahremlerini
	yönelme	mahremiye	mahremlerine
	bulunma	mahremide	mahremlerinde
	ayrılma	mahremiden	mahremlerinden
	tamlayan	mahreminin	mahremlerinin
1. çoğul	yalın	mahremimiz	mahremlerimiz
	belirtme	mahremimizi	mahremlerimizi
	yönelme	mahremimize	mahremlerimize
	bulunma	mahremimizde	mahremlerimizde
	ayrılma	mahremimizden	mahremlerimizden
	tamlayan	mahremimizin	mahremlerimizin
2. çoğul	yalın	mahreminiz	mahremleriniz
	belirtme	mahreminizi	mahremlerinizi
	yönelme	mahreminize	mahremlerinize
	bulunma	mahreminizde	mahremlerinizde
	ayrılma	mahreminizden	mahremlerinizden
	tamlayan	mahreminizin	mahremlerinizin
3. çoğul	yalın	mahremi mahremleri
	belirtme	mahremiyi mahremlerini
	yönelme	mahremiye mahremlerine
	bulunma	mahremide mahremlerinde
	ayrılma	mahremiden mahremlerinden
	tamlayan	mahreminin mahremlerinin

Türetilmiş kavramlar

• mahremce,
• mahremci,
• mahremcik,
• mahremken,
• mahremle,
• mahremli,
• mahremlik,
• mahremse,
• mahremsiz

Çeviriler

mahrem

• Arapça: مَحْرَمْ‎ (ar) e (maḥram)
• Azerice: məhrəm (az)
• Tatarca: intim (tt)
• Türkçe:

  Osmanlı Türkçesi: محرم‎ (ota)

Ön ad

mahrem (karşılaştırma daha mahrem, üstünlük en mahrem)

1. Başkalarına söylenmeyen, gizli.

   Müdür, dosyadan başka bir rapor çıkardı. Kenarında kırmızı bir damga: Mahrem. — R. H. Karay

2. Yakın akrabadan olduğu için nikâh düşmeyen.