hususiyet

Türkçe

Söyleniş

IPA: husu:siˈjet

Heceleme

Heceleme: hu·su:·si·yet

Ad

hususiyet (belirtme hâli hususiyeti, çoğulu hususiyetler)

1. özellik

   Zaten insanın en büyük hususiyeti, içinde bulunduğu hâlden kurtulma arzusudur. - A. M. Dranas

2. ileri derecede tanışıklık, ahbaplık, yakınlık

Çeviriler

• Almanca: Eigenheit (de) d
• Arapça: {{ç|ar|خصوصية|f}
• Fince: ominaisuus (fi)
• İngilizce: property (en)
• İspanyolca: [Girdi?]tpos
• İsveççe: [Girdi?]tpos

• Kürtçe: taybetî (ku), gevvşenî (ku), taybetmendî (ku), xusûsiyet (ku)

Karşıt anlamlılar

• umumiyet

Türetilmiş kavramlar

• hususiyetçe, hususiyetçi, hususiyetçik, hususiyetken, hususiyetle, hususiyetli, hususiyetse, hususiyetsiz

Kaynakça

• Türk Dil Kurumu: "hususiyet"