dilimin

Türkçe

Köken

(dil): dil + -imin

(dilim): dilim + -in

Söyleniş

• IPA^(anahtar): /di.ɫi.ˈmin/
• Heceleme: di‧li‧min

Ad

dilimin

1. dil (ad) sözcüğünün birinci tekil şahıs tamlayan tekil çekimi
2. dilim (ad) sözcüğünün çekimi:
   1. tamlayan tekil
   2. ikinci tekil şahıs iyelik tekil