bozgun

Türkçe

Ön ad

bozgun (karşılaştırma daha bozgun, üstünlük en bozgun)

[1] Bozulmuş, dağılmış.

[2] Morali bozulmuş, çökmüş, yılgın.

Örnekler

[1] "Bozgun ordu."

[2] "Bozgun yüzünde bir an, derin gölgeler belirdi."

Ad

bozgun (belirtme hâli bozgunu, çoğulu bozgunlar)

[1] Bir toplulukta karşılıklı güvenin bozulması ile beliren karışıklık.

[2] (askeriye) Yenilgi.

Örnekler

[2] "Büyük bozgundan sonra Şam istasyonunda bırakmaya mecbur olduğumuz en son vagonun bile içi mecidiye dolu idi."- F. R. Atay.

Sözcük birliktelikleri

bozguna uğramak

bozguna uğratmak

bozgun vermek

Atasözleri

[1] El ile bozgun düzgün