bozgun
Türkçe[değiştir]
Ön ad[değiştir]
bozgun (karşılaştırma daha bozgun, üstünlük en bozgun)
- [1] Bozulmuş, dağılmış.
- [2] Morali bozulmuş, çökmüş, yılgın.
Örnekler[değiştir]
- [1] "Bozgun ordu."
- [2] "Bozgun yüzünde bir an, derin gölgeler belirdi."
Ad[değiştir]
bozgun (belirtme hâli bozgunu, çoğulu bozgunlar)
- [1] Bir toplulukta karşılıklı güvenin bozulması ile beliren karışıklık.
- [2] (askeriye) Yenilgi.
Örnekler[değiştir]
- [2] "Büyük bozgundan sonra Şam istasyonunda bırakmaya mecbur olduğumuz en son vagonun bile içi mecidiye dolu idi."- F. R. Atay.