aza

Türkçe

Köken 1

az + -a

Çekimli eylem

1. az adının yönelme hâli.

Köken 2

Osmanlı Türkçesi اعضاء‏ (a'zâ), Arapça أَعْضَاء‏ (ʾaʿḍāʾ)

Ad

aza (belirtme hâli azayı, çoğulu azalar)

1. (toplum bilimi) üye

   Komşu gencine yüz vermemiş, çocuklu bir mahkeme azasıyla evlenmişti. - R. N. Güntekin

2. (anatomi) organ, uzuv

   Bu vücut, bütün azası kırılmış, birbiri üstüne yığılmış bir külçe hâlinde. - Y. K. Karaosmanoğlu

Çekimleme

aza adının çekimi

	tekil	çoğul
yalın	aza	azalar
belirtme	azayı	azaları
yönelme	azaya	azalara
bulunma	azada	azalarda
ayrılma	azadan	azalardan
tamlayan	azanın	azaların
iyelik
	tekil	çoğul
1. tekil (benim)	azam	azalarım
2. tekil (senin)	azan	azaların
3. tekil (onun)	azası	azaları
1. çoğul (bizim)	azamız	azalarımız
2. çoğul (sizin)	azanız	azalarınız
3. çoğul (onların)	azası azaları

Sözcük birliktelikleri

• murahhas aza

Çeviriler

üye — bakınız üye

• Fince: jäsen (fi), ruumiinosa (fi), body part (en)

Kaynaklar

• Türk Dil Kurumu: "aza"

Baskça

Ad

aza

1. (turpgiller, sebzeler) lahana

Gagavuzca

Köken

Arapça أَعْضَاء‏ (ʾaʿḍāʾ)

Ad

aza

1. aza

Kaynaklar

• Etymological Dictionaries - Andras Rajki

Japonca

Romanizasyon

1. あざ sözcüğünün romanizasyonu.

Özbekçe

Ad

aza

1. yas