abus
Gezinti kısmına atla
Arama kısmına atla
|
Ayrıca bakınız: abuş |
Türkçe[düzenle]
Köken[düzenle]
Osmanlı Türkçesi عبوس (abûs), Arapça عَبُوسَة (ʿabūse)
Ön ad[düzenle]
abus (karşılaştırma daha abus, üstünlük en abus)
- (eskimiş) somurtkan
- (eskimiş) çatık, asık
- Abus çehreli bir adamın ne namazı ne niyazı ne zekâtı ne orucu makbuldür. - Ömer Seyfettin
- (eskimiş) garip, acayip
- Genç, esmer kız tahayyül ediyor, zihninde müphem hayallere karışan abus suallere cevap veremiyordu. - Ömer Seyfettin