abus
Türkçe
[düzenle]Köken
[düzenle]Osmanlı Türkçesi عبوس (abûs), Arapça عَبُوسَة (ʿabūse)
Ön ad
[düzenle]abus (karşılaştırma daha abus, üstünlük en abus)
- somurtkan
- çatık, asık
- Abus çehreli bir adamın ne namazı ne niyazı ne zekâtı ne orucu makbuldür. - Ömer Seyfettin
- garip, acayip
- Genç, esmer kız tahayyül ediyor, zihninde müphem hayallere karışan abus suallere cevap veremiyordu. - Ömer Seyfettin
- insana olumsuz etki eden
Belirteç
[düzenle]abus
Deyimler
[düzenle]Çeviriler
[düzenle]Kaynakça
[düzenle]- Türk Dil Kurumuna göre "abus" maddesi