İçeriğe atla

Bun

Vikisözlük sitesinden
Ayrıca bakınız: BUN, bun, bun-, bún, bùn, bûn, bün, bűn

Türkçe

[düzenle]

Söyleniş

[düzenle]

Özel ad

[düzenle]

Bun (belirtme hâli Bun'u)

  1. Bunalım, keder, kendinden geçiş, üzüntü anlamında bir soyadı.

Çekimleme

[düzenle]

Kaynakça

[düzenle]
  • Kutalmış, Orhan G. (2003). Türkçe Kişi Adları. İstanbul: Karabudun Yayınları.