تب

Ayrıca bakınız: بت, پت, بَٹ, بٞٹ

Arapça

Köken 1

Ad

تَبّ (tebb) e

1. تَبَّ‎ (tebbe) eyleminin mastarı (şekil I)

Çekimleme

تَبّ (tebb) ad çekimi

tekil	basit tekil munsarıf
	belirsiz	belirli	kurgu
ölçüsüz	تَبّ tebb	التَّبّ‎ et-tebb	تَبّ tebb
yalın	تَبٌّ tebbün	التَّبُّ‎ et-tebbü	تَبُّ tebbü
belirtme	تَبًّا‎ tebben	التَّبَّ‎ et-tebbe	تَبَّ tebbe
tamlayan	تَبٍّ tebbin	التَّبِّ‎ et-tebbi	تَبِّ tebbi

Türetilmiş kavramlar

• تَبًّا‎ (tebben): تَبًّا لَكِ‎ (tebben leki) ،تَبًّا لَكَ‎ (tebben leke)

Köken 2

ت ب ب‎ (t-b-b).

Söyleniş

• IPA^(anahtar): /tab.ba/

Eylem

تَبَّ (tebbe) I, geniş zaman يَتِبُّ‎‎ (yetibbü)

1. mahvolmak, mahvolunmak

   • M.S. 609–632, Kur'an, 111:1
     تَبَّتْ يَدَا أَبِي لَهَبٍ وَتَبَّ – Ebu Leheb'in elleri mahvolsun, kendi mahvoldu.

2. (geçişli) yok etmek

Çekimleme

تَبَّ

çekimi (biçim-I muzaaf, mastarlar تَبّ veya تَبَب veya تَبَاب)

mastarlar الْمَصَادِر						تَبّ veya تَبَب‎ veya تَبَاب‎ tebb veya tebeb veya tebāb
ism-i fail اِسْم الْفَاعِل						تَابّ‎ tābb
ism-i meful اِسْم الْمَفْعُول						مَتْبُوب‎ metbūb
etken eylem الْفِعْل الْمَعْلُوم
		tekil الْمُفْرَد				ikil الْمُثَنَّى			çoğul الْجَمْع
		1. kişi الْمُتَكَلِّم	2. kişi الْمُخَاطَب	3. kişi الْغَائِب		2. kişi الْمُخَاطَب	3. kişi الْغَائِب		1. kişi الْمُتَكَلِّم	2. kişi الْمُخَاطَب	3. kişi الْغَائِب
geçmiş zaman الْمَاضِي	eril	تَبَبْتُ‎ tebebtü	تَبَبْتَ‎ tebebte	تَبَّ tebbe		تَبَبْتُمَا‎ tebebtümā	تَبَّا‎ tebbā		تَبَبْنَا‎ tebebnā	تَبَبْتُمْ‎ tebebtüm	تَبُّوا‎ tebbū
	dişil		تَبَبْتِ‎ tebebti	تَبَّتْ‎ tebbet			تَبَّتَا‎ tebbetā			تَبَبْتُنَّ‎ tebebtünne	تَبَبْنَ‎ tebebne
geniş zaman الْمُضَارِع	eril	أَتِبُّ‎ ʾetibbü	تَتِبُّ‎ tetibbü	يَتِبُّ‎ yetibbü		تَتِبَّانِ‎ tetibbāni	يَتِبَّانِ‎ yetibbāni		نَتِبُّ‎ netibbü	تَتِبُّونَ‎ tetibbūne	يَتِبُّونَ‎ yetibbūne
	dişil		تَتِبِّينَ‎ tetibbīne	تَتِبُّ‎ tetibbü			تَتِبَّانِ‎ tetibbāni			تَتْبِبْنَ‎ tetbibne	يَتْبِبْنَ‎ yetbibne
geniş zaman mansub الْمُضَارِع الْمَنْصُوب	eril	أَتِبَّ‎ ʾetibbe	تَتِبَّ‎ tetibbe	يَتِبَّ‎ yetibbe		تَتِبَّا‎ tetibbā	يَتِبَّا‎ yetibbā		نَتِبَّ‎ netibbe	تَتِبُّوا‎ tetibbū	يَتِبُّوا‎ yetibbū
	dişil		تَتِبِّي‎ tetibbī	تَتِبَّ‎ tetibbe			تَتِبَّا‎ tetibbā			تَتْبِبْنَ‎ tetbibne	يَتْبِبْنَ‎ yetbibne
geniş zaman meczum الْمُضَارِع الْمَجْزُوم	eril	أَتِبَّ‎ veya أَتِبِّ‎ veya أَتْبِبْ‎ ʾetibbe veya ʾetibbi veya ʾetbib	تَتِبَّ‎ veya تَتِبِّ‎ veya تَتْبِبْ‎ tetibbe veya tetibbi veya tetbib	يَتِبَّ‎ veya يَتِبِّ‎ veya يَتْبِبْ‎ yetibbe veya yetibbi veya yetbib		تَتِبَّا‎ tetibbā	يَتِبَّا‎ yetibbā		نَتِبَّ‎ veya نَتِبِّ‎ veya نَتْبِبْ‎ netibbe veya netibbi veya netbib	تَتِبُّوا‎ tetibbū	يَتِبُّوا‎ yetibbū
	dişil		تَتِبِّي‎ tetibbī	تَتِبَّ‎ veya تَتِبِّ‎ veya تَتْبِبْ‎ tetibbe veya tetibbi veya tetbib			تَتِبَّا‎ tetibbā			تَتْبِبْنَ‎ tetbibne	يَتْبِبْنَ‎ yetbibne
emir الْأَمْر	eril		تِبَّ veya تِبِّ veya اِتْبِبْ‎ tibbe veya tibbi veya itbib			تِبَّا‎ tibbā				تِبُّوا‎ tibbū
	dişil		تِبِّي‎ tibbī							اِتْبِبْنَ‎ itbibne
edilgen eylem الْفِعْل الْمَجْهُول
		tekil الْمُفْرَد				ikil الْمُثَنَّى			çoğul الْجَمْع
		1. kişi الْمُتَكَلِّم	2. kişi الْمُخَاطَب	3. kişi الْغَائِب		2. kişi الْمُخَاطَب	3. kişi الْغَائِب		1. kişi الْمُتَكَلِّم	2. kişi الْمُخَاطَب	3. kişi الْغَائِب
geçmiş zaman الْمَاضِي	eril	—	—	تُبَّ tübbe		—	—		—	—	—
	dişil		—	—			—			—	—
geniş zaman الْمُضَارِع	eril	—	—	يُتَبُّ‎ yütebbü		—	—		—	—	—
	dişil		—	—			—			—	—
geniş zaman mansub الْمُضَارِع الْمَنْصُوب	eril	—	—	يُتَبَّ‎ yütebbe		—	—		—	—	—
	dişil		—	—			—			—	—
geniş zaman meczum الْمُضَارِع الْمَجْزُوم	eril	—	—	يُتَبَّ‎ veya يُتَبِّ‎ veya يُتْبَبْ‎ yütebbe veya yütebbi veya yütbeb		—	—		—	—	—
	dişil		—	—			—			—	—

Eş anlamlılar

• (mahvolmak, mahvolunmak): هَلَكَ‎ (heleke), فَنَى‎ (fenā), خَسِرَ‎ (ḫasira)
• (yok etmek): أَهْلَكَ‎ (ʾehleke)

Köken 3

Eylem

تب (تُبْ) (I)

1. تَابَ‎ (tābe) sözcüğünün ikinci şahıs eril tekil etken emir kipi çekimi

Osmanlı Türkçesi

Köken

Farsça

Ad

تب (teb)

1. ateş, hastalık harareti.
2. sıtma.

Çekimleme

تب‎ (teb) adının çekimi

	tekil	çoğul
yalın	تب‎ teb	تبلر‎ tebler
belirtme	تبی‎ tebi	تبلری‎ tebleri
yönelme	تبه‎ tebe	تبلره‎ teblere
bulunma	تبده‎ tebde	تبلرده‎ teblerde
ayrılma	تبدن‎ tebden	تبلردن‎ teblerden
tamlayan	تبڭ‎ tebin	تبلرڭ‎ teblerin
iyelik
	tekil	çoğul
1. tekil (benim)	تبم‎ tebim	تبلرم‎ teblerim
2. tekil (senin)	تبڭ‎ tebin	تبلرڭ‎ teblerin
3. tekil (onun)	تبی‎ tebi	تبلری‎ tebleri
1. çoğul (bizim)	تبمز‎ tebimiz	تبلرمز‎ teblerimiz
2. çoğul (sizin)	تبڭز‎ tebiniz	تبلرڭز‎ tebleriniz
3. çoğul (onların)	تبی‎ tebi تبلری‎ tebleri