İçeriğe atla

تب

Vikisözlük sitesinden
Ayrıca bakınız: بت, پت, بَٹ, بٞٹ

Arapça

[düzenle]

Köken 1

[düzenle]

تَبّ (tebb) e

  1. تَبَّ (tebbe) eyleminin mastarı (şekil I)
Çekimleme
[düzenle]
Türetilmiş kavramlar
[düzenle]

Köken 2

[düzenle]
ت ب ب (t-b-b).

Söyleniş

[düzenle]

Eylem

[düzenle]

تَبَّ (tebbe) I, geniş zaman يَتِبُّ‎ (yetibbü)

  1. mahvolmak, mahvolunmak
    • M.S. 609–632, Kur'an, 111:1
      تَبَّتْ يَدَا أَبِي لَهَبٍ وَتَبَّ  Ebu Leheb'in elleri mahvolsun, kendi mahvoldu.
  2. (geçişli) yok etmek
Çekimleme
[düzenle]
Eş anlamlılar
[düzenle]

Köken 3

[düzenle]

Eylem

[düzenle]

تب (تُبْ) (I)

  1. تَابَ (tābe) sözcüğünün ikinci şahıs eril tekil etken emir kipi çekimi

Osmanlı Türkçesi

[düzenle]

Köken

[düzenle]
Farsça

تب (teb)

  1. ateş, hastalık harareti.
  2. sıtma.

Çekimleme

[düzenle]