الامان
Osmanlı Türkçesi[değiştir]
Köken[değiştir]
- Arapça ْاَلْأَمَان (alʾemān).
Söyleniş[değiştir]
Ad[değiştir]
الامان (elaman)
Çekimleme[değiştir]
الامان (elaman) adının çekimi
| tekil | çoğul | |
|---|---|---|
| yalın | الامان elaman |
الامانلر elamanlar |
| belirtme | الامانی elamanı |
الامانلری elamanları |
| yönelme | الامانه elamana |
الامانلره elamanlara |
| bulunma | الامانده elamanda |
الامانلرده elamanlarda |
| ayrılma | الاماندن elamandan |
الامانلردن elamanlardan |
| tamlayan | الامانڭ elamanın |
الامانلرڭ elamanların |
| iyelik | ||
| tekil | çoğul | |
| 1. tekil (benim) | الامانم elamanım |
الامانلرم elamanlarım |
| 2. tekil (senin) | الامانڭ elamanın |
الامانلرڭ elamanların |
| 3. tekil (onun) | الامانی elamanı |
الامانلری elamanları |
| 1. çoğul (bizim) | الامانمز elamanımız |
الامانلرمز elamanlarımız |
| 2. çoğul (sizin) | الامانڭز elamanınız |
الامانلرڭز elamanlarınız |
| 3. çoğul (onların) | الامانی elamanı الامانلری elamanları | |
Kaynakça[değiştir]
- KÚNOS, Dr. Ignaz (1902). Şeyh Süleyman Efendi, Çağatayca-Osmanlıca Sözlük. Budapeşte: Section Orientale de la Société Ethnographique Hongroise.