şövalye

Türkçe

Köken

Fransızca chevalier

Söyleniş

• Heceleme: şö‧val‧ye

Ad

şövalye (belirtme hâli şövalyeyi, çoğulu şövalyeler)

1. (Avrupa, tarih) Derebeylik düzeninde soyluluk unvanlarının en alt basamağı
2. (Avrupa, tarih) Orta Çağ Avrupası'nda özel eğitimle yetişmiş, belli ülküler taşıyan, soylu, atlı savaşçı
3. (Eski Roma) Eski Roma'da üç sınıftan ikincisinin üyesi olan yurttaş
4. (Fransa) Günümüzde Fransız hükûmetinin verdiği şeref belgesi ve nişanı

Üst kavramlar

• (Derebeylik): unvan
• (Eski Roma): yurttaş
• (Fransa): nişan
• (Orta Çağ Avrupası): atlı savaşçı

Alt kavramlar

• (Orta Çağ Avrupası): tapınak şövalyesi

Kelime birliktelikleri

• şövalye ruhlu, şövalye yüzüğü

Türetilmiş kavramlar

• şövalyece, şövalyeci, şövalyecik, şövalyeli, şövalyesiz, şövalyeyken, şövalyeyle, şövalyeyse

Çeviriler

şövalye

• Almanca: Ritter (de) e
• Bulgarca: рицар (bg) e (ricar)
• Ermenice: ասպետ (hy) (aspet)
• Fransızca: chevalier (fr) e
• Latince: eques (la) e
• Makedonca: рицар (mk) e (ricar), ритер (mk) e (riter)
• Sırp-Hırvatça: vitez (sh) e
• İngilizce: knight (en), chevalier (en)