tasavvuf
Türkçe[değiştir]
Köken[değiştir]
- Osmanlı Türkçesi تصوف sözcüğünden, Arapça تَصَوُّف (taṣavvüf).
Söyleniş[değiştir]
Ad[değiştir]
tasavvuf (belirtme hâli tasavvufu, çoğulu tasavvuflar)
- (İslâm) Kur'an'da önerilen ve Peygamber'in hayatında uygulamaları görülen hayat tarzını yaşama gayreti
- Tasavvuf tarîki, nefsi ayıklayıp temizlemek ve rûhu pâk ederek lâhut âlemine yükselmek yoludur. — Pîr Galip Hasan Kuşçuoğlu
- (İslâm, felsefe) Allah'ın vasıflarını ve Kâinat'ın oluşumunu varlık birliği anlayışıyla açıklayan dinî ve felsefî akım
- Bu dil derindir ve birçok tasavvuf deyimleri ile zengindir de! — F. R. Atay
Çekimleme[değiştir]
tasavvuf adının çekimi
Üst kavramlar[değiştir]
Alt kavramlar[değiştir]
- (din): Bayramîlik, Bektâşîlik, Gâlibîlik, Halvetîlik, Haşhaşîlik, Haydarîlik, Kādirîlik, Kalenderîlik, Melâmîlik, Mevlevîlik, Nakşibendîlik, Nîmetallâhîlik, Rufâîlik, Safev’îyye, Sühreverdîlik, Şâzelîlik, Vefâîyye, Yesevîlik, Zâhîd’îyye
- (İslâm): ervah, evliya, veli
- Yâresânîlik
Türetilmiş kavramlar[değiştir]
İlgili kavramlar[değiştir]
- derviş, halîfe, ihvan, mürit, şeyh
- dört kapı, mertebe, meşkhâne, murākabe, nefsî tezkiye, nihayete erme, rabıta, seviye, Seyr-i Süluk, tarîk, tekke
Çeviriler[değiştir]
tasavvuf
Kaynakça[değiştir]
- Türk Dil Kurumuna göre "tasavvuf" maddesi
Ek okumalar[değiştir]
- Vikipedi'de tasavvuf
Özbekçe[değiştir]
Köken[değiştir]
Söyleniş[değiştir]
- Heceleme: ta‧sav‧vuf
Ad[değiştir]
tasavvuf