zikir

Türkçe

Köken

Osmanlı Türkçesi ذكر‏ (zikr), Arapça ذِكْر‏ (ẕikr)

Söyleniş

• Heceleme: zi·kir

Ad

zikir (belirtme hâli zikri, çoğulu zikirler)

1. anma, söyleme, sözünü etme

   Adının geçtiği o zikri uzun zaman aradı, ama bir türlü bulamadı.

2. (din) Bir tarikata bağlı olanların Tanrı'nın ismini art arda söylemesi

   Çok dindar olan o keşiş, boş zamanında hiç şaşmadan o zikri günde binlerce kere çekerdi.

Çekimleme

zikir adının çekimi

	tekil	çoğul
yalın	zikir	zikirler
belirtme	zikri	zikirleri
yönelme	zikre	zikirlere
bulunma	zikirde	zikirlerde
ayrılma	zikirden	zikirlerden
tamlayan	zikrin	zikirlerin
iyelik
	tekil	çoğul
1. tekil (ben)	zikrim	zikirlerim
2. tekil (sen)	zikrin	zikirlerin
3. tekil (o)	zikri	zikirleri
1. çoğul (biz)	zikrimiz	zikirlerimiz
2. çoğul (siz)	zikriniz	zikirleriniz
3. çoğul (onlar)	zikri zikirleri

Çeviriler

söz etme

• Almanca: Erwähnung (de) d; Beten (de) n, Dhikr (de) e
• Arapça: ذِكْر‏‎ (ar) e (ẕikr)

• İngilizce: reference (en)

din

• Almanca: Beten (de) n, Dhikr (de) e
• Arapça: ذِكْر‏‎ (ar) e (ẕikr)

• İngilizce: dhikr (en), praying (en)

Alt kavramlar

• (din): zikrullah

Sözcük birliktelikleri

• (din): zikir çekme

Türetilmiş kavramlar

• zikretme
• zikretmek
• zikirmatik

Atasözleri

• (din): Dervişin fikri ne ise zikri de odur

Ek okumalar

• Vikipedi'de zikir

Kaynakça

• Türk Dil Kurumu: "zikir"