umman

Ayrıca bakınız: Umman

Türkçe

Söyleniş

[um·ma:n]

Köken

Arapça

Ad

umman (belirtme hâli ummanı, çoğulu ummanlar)

1. (doğa bilimi, coğrafya, okyanus bilimi) okyanus

   O, bütün hayatı dalgalı bir ummanda ve kaptan köprüsünde geçen kocasından, sahilde sessiz bir balıkçı kulübesine mahsus bir yaşayış istemez. - N. F. Kısakürek

Çekimleme

umman adının çekimi

		tekil	çoğul
yalın		umman	ummanlar
belirtme		ummanı	ummanları
yönelme		ummana	ummanlara
bulunma		ummanda	ummanlarda
ayrılma		ummandan	ummanlardan
tamlayan		ummanın	ummanların
iyelik
		tekil	çoğul
1. tekil	yalın	ummanım	ummanlarım
	belirtme	ummanımı	ummanlarımı
	yönelme	ummanıma	ummanlarıma
	bulunma	ummanımda	ummanlarımda
	ayrılma	ummanımdan	ummanlarımdan
	tamlayan	ummanımın	ummanlarımın
2. tekil	yalın	ummanın	ummanların
	belirtme	ummanını	ummanlarını
	yönelme	ummanına	ummanlarına
	bulunma	ummanında	ummanlarında
	ayrılma	ummanından	ummanlarından
	tamlayan	ummanının	ummanlarının
3. tekil	yalın	ummanı	ummanları
	belirtme	ummanını	ummanlarını
	yönelme	ummanına	ummanlarına
	bulunma	ummanında	ummanlarında
	ayrılma	ummanından	ummanlarından
	tamlayan	ummanının	ummanlarının
1. çoğul	yalın	ummanımız	ummanlarımız
	belirtme	ummanımızı	ummanlarımızı
	yönelme	ummanımıza	ummanlarımıza
	bulunma	ummanımızda	ummanlarımızda
	ayrılma	ummanımızdan	ummanlarımızdan
	tamlayan	ummanımızın	ummanlarımızın
2. çoğul	yalın	ummanınız	ummanlarınız
	belirtme	ummanınızı	ummanlarınızı
	yönelme	ummanınıza	ummanlarınıza
	bulunma	ummanınızda	ummanlarınızda
	ayrılma	ummanınızdan	ummanlarınızdan
	tamlayan	ummanınızın	ummanlarınızın
3. çoğul	yalın	ummanı	ummanları
	belirtme	ummanını	ummanlarını
	yönelme	ummanına	ummanlarına
	bulunma	ummanında	ummanlarında
	ayrılma	ummanından	ummanlarından
	tamlayan	ummanının	ummanlarının

Kaynakça

• Türk Dil Kurumuna göre "umman" maddesi