terkîb

Kürtçe

Ad

terkîb

(kimya) bileşim, terkip

Osmanlı Türkçesi

Ad

[1] Birkaç şeyin beraber olması.

[2] Birkaç şeyin karıştırılması ile meydana getirilmek.

[3] Birbirine karıştırılmış maddeler.

Açıklamalar

[1] Gr: Terkib-i nâkıs ve terkib-i tam olarak iki kısma ayrılır. Terkib-i nâkıs: Cümle kadar olmayan terkiblerdir. Terkib-i tam ise; bir cümleden ibarettir. Birbirine eklenen kelimelere terkib denir. Bunlar bir ismin veya sıfatın benzerleri arasında belirtilmesi için başına getirilen isim veya sıfatla birlikte meydana gelir. Meselâ: Bahçenin duvarı. Kırmızı çiçek... Bu cümleden birincisine "isim terkibi" veya "terkib-i izâfi" denir. İkincisine "Sıfat terkibi" veya "terkib-i tavsifî" denir. (Bak: Muzaf)