tekin
 |
Ayrıca bakınız: Tekin |
Türkçe
[düzenle]Ön ad
[düzenle]tekin (karşılaştırma daha tekin, üstünlük en tekin)
- Boş, içinde kimse bulunmayan
- Uğurlu
- Eski Türklerde bir babanın taşınmaz mallarının mirasçısı olan en küçük oğlu
- Tigin Eski Türklerde prens, hakan oğullarına verilen ad
Köken
[düzenle]Çağatayca
[düzenle]Ad
[düzenle]- Alt, taht
Kaynakça
[düzenle]- KÚNOS, Dr. Ignaz (1902). Şeyh Süleyman Efendi, Çağatayca-Osmanlıca Sözlük. Budapeşte: Section Orientale de la Société Ethnographique Hongroise.
Kaynakça
[düzenle]- Türk Dil Kurumuna göre "tekin" maddesi