tavr

Çağatayca

Ad

1. Kab ve zarfın etrafi, dayre, çevre

Osmanlı Türkçesi

Ad

1. Tavır, hal, vaziyet.
2. Bir kerre, bir defa.
3. İki şey arasındaki had ve fasıla.
4. Kader.
5. Miktar.

Kaynakça

• KÚNOS, Dr. Ignaz (1902). Şeyh Süleyman Efendi, Çağatayca-Osmanlıca Sözlük. Budapeşte: Section Orientale de la Société Ethnographique Hongroise.